آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

توحید در عبادت، اصل مشترک همه ادیان آسمانى، و والاترین هدف بعثت پیامبران الهى است. خداوند در قرآن مى فرماید: «ما در هر امّتى پیامبرى برانگیختیم (تا بگوید :) خدا را بپرستید و از طاغوت پرهیز کنید». هم چنین همه مسلمانان در نمازهاى روزانه خود به این اصل مسلم اعتراف مى کنند «إِیّاکَ نَعْبُدُ».

توحید در عبادت، اصل مشترک و پایه مورد اتفاق میان همه ادیان آسمانى است. در یک سخن، والاترین هدف بعثت پیامبران الهى، یادآورى همین اصل است، خداوند مى فرماید:
«وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّة رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللهَ وَ اجْتَنِبُوا الطّاغُوتَ»؛ (ما در هر امّتى پیامبرى برانگیختیم (تا بگوید :) خدا را بپرستید و از طاغوت پرهیز کنید).(1)
همه مسلمانان در نمازهاى روزانه خود به این اصل اعتراف مى کنند «إِیّاکَ نَعْبُدُ»(2). بر این اساس، وجوب پرستش تنها خدا و دورى از پرستش جز او، امرى مسلّم است که سخنى در آن نیست و کسى در این قاعده کلّى مخالفتى ندارد. سخن در این است که آیا برخى کارها و برنامه ها مصداق پرستش غیر خدا است، یا نه؟
براى رسیدن به سخن آخر در این زمینه، باید مفهوم و محدوده «عبادت» به دقت و وضوح مشخصّ شود و تعریفى منطقى از آن ارایه شود، تا آنچه تحت این عنوان قرار مى گیرد و پرستش شمرده مى شود، از آنچه چنین نیست و از روى تکریم و بزرگداشت انجام مى شود متمایز گردد.(3)