آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابن قتیبه گفته: او استاد امام احمد ابن حنبل و سایر افراد این طبقه است. ذهبى رمز نویسندگان صحاح سته را کنار نام وى گذارده است و او را «حافظ» توصیف کرده؛ یحیى بن قطان، احمد، یعقوب دورقى و گروه فراوان دیگرى از او حدیث نقل کرده اند و احادیث وی را در صحیح بخارى و مسلم نیز مى توان یافت.

ابومعاویه، هشیم بن بشیر بن قاسم بن دینار سلمى واسطى، اصالتاً اهل بلخ بود.
ابن قتیبه در کتاب معارف، او را از رجال شیعه دانسته [و گفته:] او استاد امام احمد بن حنبل و سایر افراد این طبقه است.
ذهبى در میزان الاعتدال(1) نام او را آورده و رمز نویسندگان صحاح سته را کنار نام وى گذارده است و او را به «حافظ» توصیف کرده و گفته: او یکى از اعلام و بزرگانى است که از زهرى و حصین بن عبدالرحمن حدیث شنیده است.
یحیى بن قطان، احمد، یعقوب دورقى و گروه فراوان دیگرى از او حدیث نقل کرده اند.
احادیثى که او از حمید طویل، اسماعیل بن ابى خالد، ابواسحاق شیبانى و عده دیگرى نقل کرده در صحیح بخارى و مسلم، مى توان مراجعه نمود.
از نظر بخارى و مسلم، عمر، ناقد، عمرو بن زراره، و سعید بن سلیمان از او حدیث نقل کرده اند.
و از نظر شخص بخارى، عمرو بن عوف، سعد بن نضر، محمّد بن نبهان، على بن مدینى و قتیبه و از نظر مسلم، احمد بن حنبل، شریح، یعقوب دورقى، عبداللّه بن مطیع، یحیى بن یحیى، سعید بن منصور، ابن ابى شیبه، اسماعیل بن سالم، محمّد بن صباح، داود بن رشید، احمد بن منیع، یحیى بن ایوب، زهیر بن حرب، عثمان بن ابى شیبه، على بن حجر، و یزید بن هارون از او حدیث نقل کرده اند.
وى در بغداد سال 183 در سن 79 سالگى دیده از جهان فرو بست (خدا رحمتش  کند).(2)