در این آیه شریفه به ذات مقدّس پروردگار، الله که مستجمع جمیع صفات کمالیّه است سوگند یاد شده، که در مباحث پیشین پیرامون آن سخن گفته شد، و تکرار نمى کنیم، و هدف از این سوگند (مقسم له) این است که خداوند بدون اتمام حجّت و ارسال پیامبران هیچ امّتى را مجازات نخواهد کرد. انبیا و پیامبران را به سوى مردم روانه کرده، تا احکام و معارف دین را براى آنها بازگو نموده، و حجّت بر آنها تمام شود، سپس اگر کسى مخالفت کرد او را مجازات مى کند.
بنابراین، هم آنچه به آن سوگند یاد شده مهم است، و هم آنچه براى آن سوگند یاد شده اهمیّت دارد. هم «الله» از اهمیّت بسیار بالایى برخوردار است، و هم «اتمام حجّت».