(وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاَهَا).
سؤال: در تفسیر این آیه شریفه اوّلین سؤال این است که چرا خداوند متعال ماه را مقیّد به «اذا تلاها» کرده، و به صورت مطلق به ماه قسم نخورده است، همان گونه که به خورشید بصورت مطلق قسم خورده است؟
پاسخ: با توجّه به کشفیّات علمى عصر و زمان ما، به راحتى مى توان به این سؤال پاسخ داد. ولى خداوند متعال در عصر نزول قرآن مى خواست به بشر بفهماند که نور ماه از خود او نیست، بلکه ماه دنباله رو خورشید است، و اگر خورشید نورافشانى نکند، ماه نیز قادر به نورافشانى نخواهد بود، بنابراین ماه در حقیقت انعکاس دهنده نور خورشید است.