خداوند متعال پس از اینکه اتّهام جنون را از ساحت مقدّس فرستاده اش، پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) رد مى کند، پیرامون پاداش زحمات وى چنین مى فرماید:
«(وَإِنَّ لَکَ لاََجْراً غَیْرَ مَمْنُون); و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است».
سه چیز در پاداشهاى الهى مؤثّر است و ایفاى نقش مى کند:
1. عمل هر چه پرزحمت تر باشد، پاداش آن نیز بیشتر است. همان گونه که این مطلب در حدیث معروف زیر آمده است:
«اَفْضَلُ الاَْعْمالِ اَحْمَزُها; برترین اعمال مشکل ترین آنهاست».
ثواب حجّى که گذشتگان با آن سختى ها و مرارت ها و مشکلات و خطرها انجام مى دادند، با ثواب حجّى که امروز با این امکانات و وسائل راحت انجام مى شود یکسان و برابر نیست; چرا که خداوند حکیم است.
2. هر چه نیّت انسان خالص تر باشد، به همان نسبت اجر و پاداشش بیشتر است; خلوص اکسیرى است که مس اعمال را تبدیل به طلا مى کند.
3. هر چه عقل انسان بیشتر باشد، اعمالش در پیشگاه پروردگار ارزش بیشترى خواهد داشت. همان گونه که طبق برخى از روایات ثواب اعمال بر اساس اندازه عقل و هوش انسان داده مى شود. به همین جهت ثواب دو رکعت نماز یک عالم با دو رکعت نماز یک انسان عادى قابل مقایسه نیست.
بى شک کار پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) و مأموریّت آن حضرت در ابلاغ وحى و پیامهاى الهى، از مشکل ترین اعمال و اخلاص آن حضرت در بالاترین درجه و عقل و درایت آن حضرت در بالاترین حد تصوّر بود. و لهذا خداوند متعال براى آن حضرت اجر و پاداشى قطع نشدنى و جاودانه قرار داد.
اینکه گفته مى شود کار آن حضرت پر زحمت ترین کارها بود، یک ادّعا نیست. اگر تمام زحمات و مشکلات و سختیها و زخم زبانها و فشارها و توطئه ها و آزار و اذیّتهاى دشمنان اسلام را نادیده بگیریم، و فقط سه سالى که آن حضرت و مسلمانان نخستین در شعب ابى طالب محاصره بودند را در نظر بگیریم، براى اثبات ادّعاى ما کافى است. مکانى که هم اکنون انسان براى چند دقیقه، تحمّل گرماى آفتاب آن را ندارد. حال بر کسانى که سه سال در آنجا سکونت داشته، و در محاصره اقتصادى مشرکان مکّه بودند چه گذشت؟ فقط خدا مى داند، لذا بى جهت نیست که خداوند حکیم براى پیامبرش «اجر غیر ممنون» و جاودانه در نظر مى گیرد.
