دانشمندان علوم طبیعى اطلاعات فراوان، و جزئیّات دقیقى از ماه ثبت کرده اند، که به چند نمونه آن اشاره مى شود:
الف) حجم کره ماه
ماه پنجاه برابر کوچکتر از کره زمین است. یعنى اگر پنجاه کره ماه را روى هم بگذاریم به اندازه کره زمین مى شود! و با توجّه به اینکه خورشید یک میلیون و دویست هزار برابر کره زمین است، اگر 60 میلیون کره ماه را روى هم بگذاریم به اندازه کره خورشید مى شود!
ب) وزن ماه
وزن اشیا در کره ماه 61 وزن اشیا در کره زمین است. یعنى آدم شصت کیلویى در روى زمین، هنگامى که به کره ماه سفر مى کند، در آنجا فقط ده کیلو وزن خواهد داشت! بدین جهت مسافران کره ماه باید تمرینات فراوانى داشته باشند که در آنجا به زمین نخورند; زیرا با وزن سبک به راحتى و با کمترین تکانى مى افتند.
ج) زندگى در کره ماه
در آنجا هیچ اثرى از زندگى و حیات نیست; نه آبى، نه هوایى، نه موجودات زنده اى، و نه هیچ نشانه دیگرى از زندگى دیده نمى شود. البتّه این وضع فعلى کره ماه است. شاید در زمانهاى گذشته موجودات زنده اى در آنجا وجود داشته، و یا در آینده شرایط حیات و زندگى فراهم گردد.
د) حرکت کره ماه
کره ماه در هر سى روز یک دور بر گرد زمین، و یک دور هم بر گرد خویش مى چرخد، و یکى از نتایج این دو حرکت این است که آن سمت کره ماه که به سوى زمین است همواره ثابت است، و به تعبیر دیگر ما هیچ وقت موفّق به دیدن پشت کره ماه نمى شویم.
هـ) فاصله ما تا کره ماه
ساکنان کره زمین 390 هزار کیلومتر با ماه فاصله دارند، و این فاصله نسبتاً نزدیکى است، زیرا نور در هر ثانیه (یک چشم بر هم زدن) 300 هزار کیلومتر راه مى رود، بنابراین نور ماه در مدّت تقریباً یک و نیم ثانیه (بلکه کمتر) به ما مى رسد.
و) روز و شب در ماه
روز و شب در کره ماه همچون روز و شب ما زمینیان نیست، بلکه یک روز کره ماه معادل دو هفته، و یک شب آنجا نیز دو هفته طول مى کشد. به تعبیر دیگر، یک شبانه روز در کره ماه تقریباً معادل یک ماه در کره زمین است! بدین جهت در وسط روز در کره ماه درجه حرارت بسیار بالاست، و تا 300 درجه مى رسد، به گونه اى که هر چیز قابل اشتعالى در آنجا وجود داشته باشد آتش مى گیرد، همان گونه که در نیمه شب آنجا آن قدر هوا سرد مى شود که همه چیز یخ مى زند! به همین دلیل مسافران کره ماه باید به گونه اى برنامه ریزى کنند که اوائل طلوع آفتاب بر کره ماه فرود آیند، تا از گرماى سوزان وسط روز آنجا در امان باشند. و این مسأله بسیار مهمّى است که بشر چگونه مى تواند به کره ماه سفر کند، و سه روز در راه باشد، به گونه اى زمان حرکت خود را تنظیم کند که اوّل طلوع آفتاب در آنجا فرود آید؟ آیا این هنر و مهارت بشر است که در سایه پیشرفتهاى علمى و مطالعات دقیق و گسترده و عمیق به آن رسیده، یا نشانگر نظم دقیق حاکم بر نظام هستى و کرات منظومه شمسى است که به انسان امکان این محاسبات دقیق را مى دهد؟ شما قضاوت کنید.
