مشرکان عرب و بت پرستان، براى بتهایى که نه نفعى داشت و نه ضرر، و نه خیرى از آنها مى رسید و نه شر، وخلاصه هیچ خاصیّتى نداشتند، از دارایى خود نصیبى قرار مى دادند. مثلا اگر گوسفندى مى کشتند قسمتى از آن را به بت خود اختصاص مى دادند! یا اگر زراعتى را برداشت مى کردند بخشى از آن را نصیب و قسمت بت مى دانستند، و این کار را به عنوان دستورى از دستورات پروردگار انجام مى دادند، در حالى که این افترا و دروغى بود که بر خدا بسته بودند! ولهذا خداوند به ذات مقدّس خویش سوگند یاد مى کند که آنها باید در دادگاه قیامت پاسخگوى این افتراها و بدعتها باشند. و چون جوابى ندارند، عذاب سختى در انتظار آنها خواهد بود. برخى از مفسرین «ما لایعلمون» را به بتهایى تفسیر کرده اند که هیچ عقل و شعورى ندارند و هیچ چیز نمى فهمند.