«تبيين» از مادّه «بين» به معناى فاصله ميان دو چيزى است. سپس به معناى جدايى و آشكار شدن و بعداً در هر كدام از اين دو معنا به طور جداگانه به كار رفته است؛ گاه به معناى جدايى و گاه به معناى ظهور و آشكار شدن. واژه «تبيين» در بسيارى از آيات قرآن به معناى ظهور و انكشاف و وضوح آمده است.