قدما روح انسان را دارای پنج قوه ظاهر، و پنج قوه باطن دانسته ‌اند. قواى ظاهر: حس بينايى، شنوايى، بويايى، چشايى، و لامسه است كه دريچه‌ هاى روح انسان به عالم محسوسات و رابط ميان آن گوهر مجرد و جهان مادّه است و هريك آيتى از آيات خداوند بوده و دنيائى از علم و حكمت را در خود جاى داده است. ایشان قوای باطن را شامل حس مشترک، خیال، قوه واهمه، قوه حافظه و قوه متخیله می دانند، که هريك عالمى اسرارآميز دارد. اما فلاسفه امروز قواى باطن را بيش از این دانسته و براى نفس انسان قواى فراوانى قائل ‌اند.