یکی از مهم ترین اصول نظام های سیاسی، موضوع مبدأ سلطه و قدرت است. دیدگاه اسلام در این زمینه، همانند سایر ادیان انسان را عبد خالقی به نام «اللَّه» دانسته که باید در برابرش خضوع و تواضع کند. در پرتو این عقیده، سلطنت و قدرت مطلق مخصوص خداوند متعال است و انسان در برابر سلطه و قدرت خداوند، آزادی مطلق ندارد؛ زیرا او بنده خداست. اما بر طبق «دموکراسی» غربی، انسان ها صاحب قدرت و سیادت مطلق اند، زیرا انسان ها آزاد آفریده شده اند. از این رو در مقام تشریع و حکومت؛ لذا خودشان حقّ تعیین سرنوشت بر خود را دارند.