وى ابوالغارات ملک صالح ، فارس المسلمین ، نصیر الدین ، طلائع بن رزّیک بن صالح إرمنى است . ملک صالح شيعه اماميّه عراق، فقيه ماهر، شاعرى چيره دست و در عين حال وزيرى عادل بود که به لطف او مردم مصر به خوبى زندگى مي کردند و حکومت فاطمى به خاطر تدابير وى برترى يافت. وي کتابي پيرامون امامت علي(ع) و دو جلد ديوان شعر دارد. او هر سال براى علويّين که در مشاهد مقدّسه بودند اموال فراوان مى فرستاد. وي سال 495 متولّد و رمضان 556 شهيد شد.