برسى حلّى، از عرفا و فقهاى اماميّه، آگاه به فنّ حديث، پيشتاز در ادبيات و برخوردارِ از قريحه زيباى شعر بود. حقّ آن است که او سخن غلوّ آميز درباره اهل بيت(ع) نگفته و کتاب هاى او سرشار از تحقيق و دقّت نظر است، از جمله آثار او: مشارق أنوار اليقين في حقائق اسرار اميرالمؤمنين(ع)، رسالة في الصلوات على النبىّ و آله المعصومين(ع)، الدرّ الثمين، في خمسمأة آية نزلت في مولانا أميرالمؤمنين(ع) و... می باشد.

برسى حلّى در مورد غدير خم سروده: «حبیبُ حبیبِ اللهِ بل سرُّ سرِّه ***وجثمانُ أمر للخلائقِ روحُ / له النصُّ فی یومِ الغدیرِ ومدحُه *** من اللهِ فی الذکرِ المبینِ صریحُ ...»؛ (او حبيبِ حبيبِ خدا بلکه سرِّ سرِّ خداست، او پیکره امرى است که روح مخلوقات است... او کسی است که حکم خلافت و مدح او در روز غدير از سوى خدا صادر شده و قرآن با صراحت گوياى آن است و...).