پاسخ اجمالی:
ابوالخیر، رضى الدین، احمد بن اسماعیل بن یوسف قزوینى، در سال 511 به دنیا آمد و نزد محمّد بن یحیى حدیث فراگرفت و درس ملکداد قزوینى را ادامه داد و از على ابراهیم بن عبدالملک قزوینى حدیث آموخت و کتاب «البیان فی مسائل القرآن» را در ردّ حلولیّه و جهمیّه به نگارش درآورد و سرآمد دانشمندان شد. وى به بغداد رفته و در آن شهر به وعظ و خطابه پرداخت. حافظ عبدالعظیم منذرى مى گوید: افراد بسیارى نقل کرده اند که زبان وى همواره به ذکر خداى متعال و خواندن آیات قرآن، مشغول بود، و سرانجام در سال 590 از دنیا رفت.
پاسخ تفصیلی:
ابوالخیر، رضى الدین، احمد بن اسماعیل بن یوسف بن محمّد بن عبّاس قزوینى طالقانى، در سال 511 یا 512 به دنیا آمد و نزد محمّد بن یحیى حدیث فراگرفت و درس ملکداد قزوینى را ادامه داد و از على ابراهیم بن عبدالملک قزوینى حدیث آموخت و کتاب «البیان فی مسائل القرآن» را در ردّ حلولیّه و جهمیّه به نگارش درآورد و سرآمد دانشمندان شد. وى به بغداد رفته و در آن شهر به وعظ و خطابه پرداخت; به گونه اى که یک روز او و روز دیگر ابن جوزى به سخنرانى مى پرداختند و خلیفه در پشت پرده مى نشست و به سخنان ایندو گوش فرا مى داد و مردم نیز در این مجالس حاضر مى شدند. «حاکمى» از سال 569 تا 580 در نظامیّه بغداد، تدریس کرد و سپس به شهر خویش بازگشت.
امام رافعى در امالى او را یاد مى کند و مى نویسد: «حاکمى» پیشوایى پرخیر بود و در حفظ و گردآورى و نشر علوم دین، بهره اى فراوان داشت.
حافظ عبدالعظیم منذرى مى گوید: افراد بسیارى نقل کرده اند که زبان وى همواره به ذکر خداى متعال و خواندن آیات قرآن، مشغول بود.
وى در ماه محرّم سال 590 یا 589 از دنیا رفت.(1).(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.