وی ابو محمّد طلحة بن عبیدالله بن ابى عون غسّانى عونى است. شهرت و اشعار روان وى و کلمات طنزآمیز او که در کتابها جمع آورى شده است، ما را از معرّفى وى و ذکر نبوغ و خلاّقیـّتش بى نیاز می کند؛ چنانکه تاریخ حیات وى که نگاشته شده و اشعار مجمل و مفصّلى که از او به یادگار مانده، پژوهشگر را از دلیل آوردن بر تشیُّع وى و فانى بودن او در ولاء و محبّت ائمّه دین(ع) بى نیاز مى گرداند. اشعار وى در مدح و رثاى اهل بیت(ع) در «مناقب ابن شهرآشوب»، «روضة الواعظین فتّال» و «الصراط المستقیم بیاضى» آورده شده است.