سال 250 ق.م «عهد قدیم» از عبری به یونانی ترجمه شد و در این ترجمه کتاب های دیگری به آن اضافه گردید. صد سال پس از میلاد مسیح(ع)، برزگان یهود در شهر«یابنه» فلسطین جمع شده و اضافات موجود در متن یونانی را که در نسخه عبری نبود، کتب «غیر قانونی» نامیدند. سال 383 م، «ایرونیموس» عهد عتیق را همراه با اضافات از یونانی به لاتین ترجمه کرد. او این «اضافات» را «آپوکریف»؛ (مشکوک) نامید. پس از تحولات پروتستانیزم، «مارتین لوتر» این اضافات را مجدداً از کتاب مقدس خارج و آنها را «غیر اصیل»؛ (آپوکریف) خواند.