آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور از «ترتيل» اين است كه قرآن را به طور واضح بخواند؛ یعنی نه مثل شعر به سرعت و نه مثل شن و ريگ بيابان پراكنده و با فاصله زياد؛ بلكه بايستي مكث كند و در قرائت توقف نمايد و به دنبال كيفيّت و اثرپذيرى باشد.

امام صادق(عليه السلام) در بيان آيه «وَ رَتّلِ القُرآنَ تَرتَيلاً» فرمودند: امام على(عليه السلام) چنين فرموده: «وَ لَاتَهُذُّهُ هَذَّ الشِّعرّ وَ لَاتَنْثُرُهُ نَثْرَ الرَّملِ وَ لَكِن اَقْرَعُوا بِهِ قُلُوبَكُم القَاسِيَةِ وَ لَايَكُن هَمُّ اَحَدِكُم آخِرِ السُّورَةِ»(1)؛ (واضح كن قرآن خواندنت را و نه مثل شعر به سرعت بخوان و نه مثل شن و ريگ بيابان پراكنده بخوان به طورى كه فاصله زياد شود، ولكن قلب هاى سخت و با قساوت خود را با قرآن خواندن بكوبيد و هرگز همّت شما رسيدن به آخر سوره نباشد [بلكه هميشه به دنبال كيفيّت و اثرپذيرى باشيد، نه به دنبال كميت و زياد خوانى فقط]).
در روايات در ذيل آيه «وَ رَتّلِ القُرآنَ تَرتَيلاً» از امام صادق(عليه السلام) آمده كه می فرمایند: «هُوَ اَنْ تَتَمَكّثَ فِيهِ وَ تُحَسِّنُ بِهِ صَوتَكَ»؛ (ترتيل، مكث كردن و توقف در قرائت قرآن است [كه نه زياد سريع خوانده شود و نه بسيار كُند و آهسته] و اينكه نيكو كنى صوت خود را در خواندن قرآن).(2)