دراین مورد فقهاى اسلام همه مى گویند یاد گرفتن و انجام اعمال سحر و جادوگرى حرام است.
در این قسمت احادیثى از پیشوایان بزرگ اسلام رسیده است که در کتابهاى معتبر ما نقل گردیده، از جمله اینکه:
على (علیه السلام) مى فرماید: «من تعلم شیئاً من السحر قلیلا او کثیراً فقد کفرو کان آخر عهده بربّه...» «کسى که سحر بیاموزد، کم یا زیاد، کافر شده است، و رابطه او با خداوند به کلى قطع مى شود...».
اما همانطور که گفتیم چنانچه یادگرفتن آن به منظور ابطال سحر ساحران باشد اشکالى ندارد، بلکه گاهى به عنوان واجب کفائى مى بایست عده اى سحر را بیاموزند تا اگر مدعى درغگوئى خواست از این طریق مردم را اغفال یا گمراه کند سحر و جادوى او را ابطال نمایند، و دروغ مدعى را فاش سازند.
شاهد این سخن که اگر سحر براى ابطال سحر و حل و گشودن آن باشد بى مانع است، حدیثى است که از امام صادق (علیه السلام) نقل شده، در این حدیث مى خوانیم:
«یکى از ساحران و جادوگران که در برابر انجام عمل سحر مزد مى گرفت خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید و عرض کرد: حرفه من سحر بوده است و در برابر آن مزد مى گرفتم، خرج زندگى من نیز از همین راه تأمین مى شد، و با همان درآمد، حج خانه خدا را انجام داده ام، ولى اکنون آنرا ترک و توبه کرده ام، آیا براى من راه نجاتى هست؟
امام صادق(علیه السلام) در پاسخ فرمود: «عقده سحر را بگشا، ولى گره جادوگرى مزن».
ازاین حدیث استفاده مى شود که براى گشودن گره سحر،آموختن وعمل آن بى اشکال است.
