بسیارى از قمار بازان بعلت اینکه گاهى برنده مى شوند و در یک ساعت ممکن است هزاران تومان سرمایه دیگران را بجیب خود بریزند، حاضر نمى شوند تن بکارهاى تولیدى و اقتصادى بدهند، در نتیجه چرخهاى تولید و اقتصاد بهمان نسبت لنگ مى شود، و درست اگر دقت کنیم مى بینیم که، تمام قمار بازان و عائله آنان سربار اجتماع هستند، و بدون اینکه کمترین سودى باین اجتماع برسانند از دست رنج آنها استفاده مى کنند، و گاهى هم که در بازى قمار باختند، براى جبران آن دست به سرقت مى زنند.

خلاصه زیانهاى ناشى از قمار بحدى است که حتى بسیارى از کشورهاى غیر مسلمان آنرا قانوناً ممنوع اعلام داشته اند اگرچه عملاً بطور وسیع آنرا انجام مى دهند. مثلا انگلستان در سال 1853 و امریکا در سال 1855 و شوروى در سال 1854 و آلمان در سال 1873 قمار را ممنوع اعلام نمودند.

در پایان این بحث اشاره به این موضوع، جالب به نظر مى رسد، که طبق آمارى که بعضى از محققان تهیه کرده اند جیب برى 90 درصد، فساد اخلاق 10 درصد، ضرب و جرح 40 درصد، جرائم جنسى 15 درصد، طلاق 30 درصد و خودکشى 5 درصد، معلول قمار است.

اگر بخواهیم یک تعریف جامعى براى قمار تهیه کنیم، باید بگوئیم: قمار یعنى قربانى کردن مال و شرف براى بدست آوردن مال غیر به خدعه و تزویر و احیاناً بعنوان تفریح و نرسیدن به هیچ کدام.(1)

1 ـ تفسیر نمونه 2/76