چهره پاک این پیامبر بزرگ که مظهر صبر و شکیبائى است، تا آن پایه که صبر ایوب در میان همه ضرب المثل است، در قرآن مجید سوره (ص) آمده است خداوند در آغاز و پایان داستان آن حضرت، بهترین تجلیل را از او به عمل مى آورد.
ولى متأسفانه سرگذشت این پیامبر بزرگ نیز از دستبرد جاهلان و یا دشمنان دانا مصون نمانده، و خرافاتى بر آن بسته اند که ساحت قدس او از آن پاک و منزه است، از جمله اینکه ایوب به هنگام بیمارى بدنش کرم برداشت، و آنقدر متعفن و بدبو شد که اهل قریه او را از آبادى بیرون کردند!
بدون شک چنین روایتى مجعول است هر چند در لابلاى کتب حدیث ذکر شده باشد، زیرا رسالت پیامبران ایجاب مى کند که مردم در هر زمان بتوانند با میل و رغبت با آنها تماس گیرند، و آنچه موجب تنفر و بیزارى مردم و فاصله گرفتن افراد از آنها مى شود، خواه بیماریهاى تنفر آمیز باشد، و یا عیوب جسمانى، و یا خشونت اخلاقى، در آنها نخواهد بود، چرا که با فلسفه رسالت آنها تضاد دارد.
قرآن مجید در مورد پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) مى گوید: «فبما رحمة من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک:» «در پرتو رحمت الهى براى آنها نرم و مهربان شدى که اگر خشن و سنگدل بودى، از گرد تو پراکنده مى شدند» (آل عمران ـ 159).
این آیه دلیل بر آن است که پیامبر نباید چنان باشد که از اطرافش پراکنده شوند.
