در سوره اعراف آیه 157 مى خوانیم «الّذین یتّبعون الرّسول النّبىّ الامّىّ الّذى یجدونه مکتوباً عندهم فى التّوراة والانجیل»
(آنها که از فرستاده (خدا) پیامبر «امّى» پیروى مى کنند کسى که صفاتش را در تورات و انجیل مشاهده مى کنند.)
با توجّه به آیه شریفه این سؤال مطرح مى شود که آیا بشارت به ظهور پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) در تورات و انجیل موجود است؟
گرچه شواهد قطعى تاریخى و همچنین محتویات کتب مقدسه یهود و نصارى (تورات و اناجیل) نشان مى دهد که اینها کتابهاى آسمانى نازل شده بر موسى و عیسى(ع) نیستند و دست تحریف به سوى آنها دراز شده است بلکه بعضى از میان رفته اند و آنچه امروز به نام کتب مقدسه در میان آنها است مخلوطى است از زائیده هاى افکار بشرى و قسمتى از تعلیماتى که بر موسى (علیه السلام) و عیسى (علیه السلام)نازل گردیده و در دست شاگردان بوده
بنابراین اگر جمله هائى که صراحت کامل درباره بشارت ظهور پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله)داشته باشد در آنها دیده نشود جاى تعجب نخواهد بود.
ولى با این حال در همین کتب تحریف یافته عباراتى دیده مى شود که اشاره قابل ملاحظه اى به ظهور این پیامبر بزرگ (صلى الله علیه وآله) دارد که جمعى از دانشمندان ما آنها را در کتابها یا مقاله هائى که در این موضوع نگاشته اند جمع آورى نموده، و چون ذکر آنهمه بشارات و بحث و گفتگو پیرامون دلالت آنها بطول مى انجامد ما تنها به چند قسمت به عنوان نمونه اشاره مى کنیم.
1 ـ در تورات سِفْر تکوین، فصل 17 شماره 17 تا 20 چنین مى خوانیم: «و ابراهیم به خدا گفت که اى کاش اسماعیل در حضور تو زندگى نماید... و در حق اسماعیل (دعاى) ترا شنیدم اینک به او برکت دادم و او را بارور گردانیده به غایت زیاد خواهم نمود و دوازده سرور تولید خواهد نمود و او را امت عظیمى خواهم نمود».
2 ـ در سِفْر پیدایش باب 49 شماره 10 مى خوانیم:
«عصاى سلطنت از یهودا و فرمانفرمائى از پیش پایش، نهضت خواهد نمود تا وقتى که «شیلوه» بیاید که به او امتها جمع خواهد شد».
قابل توجه اینکه یکى از معانى شیلوه ـ طبق تصریح مسترها کس در کتاب قاموس مقدس ـ فرستادن مى باشد و با کلمه «رسول» یا رسول الله موافق است.
3 ـ در انجیل یوحنا باب 14 شماره 15 و 16 چنین مى خوانیم: «اگر شما مرا دوست دارید احکام مرا نگاه دارید و من از پدر خواهم خواست و او تسلى دهنده دیگر به شما خواهد داد که تا به ابد با شما خواهد ماند».
4 ـ و در همان انجیل یوحنا باب 15 شماره 26 مى خوانیم: «و چون آن تسلى دهنده بیاید که من از جانب پدر به شما خواهم فرستاد یعنى روح راستى که از طرف پدر مى آید او درباره من شهادت خواهد داد».
5 ـ و نیز در همان انجیل یوحنا باب 16 شماره 7 به بعد مى خوانیم: «لیکن به شماراست مى گویم که شما را مفید است که من بروم که اگر من نروم آن تسلى دهنده به نزد شما نخواهد آمد اما اگر بروم او را به نزد شما خواهم فرستاد... اما چون او یعنى روح راستى بیاید او شما را به تمامى راستى ارشاد خواهد نمود، زیرا که او از پیش خود سخن نخواهد گفت بلکه هر آنچه مى شنود خواهد گفت و شما را به آینده خبر خواهد داد».
نکته شایان توجه اینکه: در اناجیل فارسى در جمله هاى بالا که از انجیل یوحّنا است کلمه «تسلى دهنده» آمده، ولى در انجیل عربى چاپ لندن (مطبعه ویلیام وطس ـ سال 1857) به جاى آن «فار قلیطا» ذکر شده است.
شاهد زنده دیگر:
«فخر الاسلام» مؤلف کتاب «انیس الاعلام» که خود یکى از کشیشان بنام مسیحى بوده، و تحصیلات خود را نزد کشیشان مسیحى به پایان رسانیده است و به مقام ارجمندى از نظر آنان نائل آمده در مقدمه این کتاب، ماجراى عجیب اسلام آوردن خود را چنین شرح مى دهد:
«... بعد از تجسس بسیار و زحمات فوق العاده و گردش در شهرها خدمت کشیش والا مقامى رسیدم، که از نظر زهد و تقوا ممتاز بود، فرقه کاتولیک از سلاطین و غیره سؤالات دینى خود را به او مراجعه مى کردند، من نزد او مدتى مذاهب مختلفه نصارا را فرا مى گرفتم، او شاگردان فراوانى داشت، ولى در میان همه به من علاقه خاصى داشت. کلیدهاى منزل... همه در دست من بود فقط کلید یکى از صندوقخانه ها را پیش خود نگاهداشته بود...
در این بین روزى کشیش مزبور را عارضه اى رخ داد به من گفت به شاگردها بگو: حال تدریس ندارم. وقتى نزد شاگردان آمدم دیدم مشغول بحثند، این بحث منجر به معنى لفظ «فارقلیطا» در سریانى و «پریکلتوس» به زبان یونانى... جدال آنها به طول انجامید، هرکسى رأیى داشت...
پس از بازگشت، استاد پرسید: امروز چه مباحثه کردید؟! من اختلاف آنها را در «فارقلیطا» از براى او تقریر کردم... گفت: تو کدامیک از اقوال را انتخاب کرده اى؟
گفتم مختار فلان مفسر را اختیار کرده ام.
کشیش گفت: تقصیر نکرده اى، ولکن حق و واقع، خلاف همه این اقوال است، زیرا حقیقت این را نمى دانند مگر راسخان فى العلم، از آنها هم تعداد کمى با آن حقیقت آشنا هستند، من اصرار کردم که معنى آن را برایم بگوئید، وى سخت گریست و گفت: هیچ چیز را از تو مضایقه نمى کنم... در فراگرفتن معنى اسم اثر بزرگى است، ولى به مجرد انتشار، من و تو را خواهند کشت! چنانچه عهد کنى به کسى نگوئى این معنى را اظهار مى کنم... من به تمام مقدسات قسم خوردم که نام او را فاش نکنم، پس گفت: این اسم از اسماء پیامبر مسلمین است و به معنى «احمد» و «محمد» است.
پس از آن، کلید آن اطاق کوچک را به من داد و گفت: درِ فلان صندوق را بازکن و فلان و فلان کتاب را بیاور، کتابها را نزد او آوردم، این دو کتاب به خط یونانى و سریانى پیش از ظهور پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) بر پوست نوشته شده بود.
در هر دو کتاب لفظ «فارقلیطا» را به معنى، احمد و محمّد، ترجمه نموده بودند سپس استاد اضافه کرد: علماء نصارا قبل از ظهور او اختلافى نداشتند که «فارقلیطا» به معنى «احمد و محمّد» است، ولى بعد از ظهور محمّد (صلى الله علیه وآله) براى بقاى ریاست خود و استفاده مادى، آن را تأویل کردند و معنى دیگر براى آن اختراع نمودند و آن معنى قطعاً منظور صاحب انجیل نبوده است.
سؤال کردم درباره دین نصارا چه مى گویى؟ گفت با آمدن دین اسلام، منسوخ است، این لفظ را سه بار تکرار نمود پس گفتم:
در این زمان طریقه نجات و صراط مستقیم... کدام است؟ گفت: منحصر است در متابعت محمد(صلى الله علیه وآله).
گفتم: آیا تابعان او از اهل نجاتند؟ گفت: اى والله (سه بار تکرار کرد)... سپس استاد گریه کرد و منهم بسیار گریستم گفت: اگر آخرت و نجات مى خواهى البته باید دین حق را قبول نمائى... و من همیشه تو را دعا مى کنم، به شرط اینکه در روز قیامت شاهد باشى که در باطن مسلمان و از تابعان حضرت محمد (صلى الله علیه وآله) هستم;... هیچ شکى نیست که امروز بر روى زمین دین اسلام دین خداست...»!!
چنانکه ملاحظه مى کنید طبق این سند علماى اهل کتاب پس از ظهور پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) به خاطر منافع شخصى خود، نام و نشانه هاى او را طور دیگرى تفسیر و توجیه کردند.
