در اینجا بعضى سؤال مى کنند که ممکن است شرائط و کیفیاتى که در بالا گفته شد براى زن یا زنانى پیدا شود آیا در این صورت مى توان به او اجازه داد که دو شوهر براى خود انتخاب کند؟
جواب این سؤال چندان مشکل نیست.
اولاً (بر خلاف آنچه در میان عوام معروف است) میل جنسى در مردان به مراتب بیش از زنان است و از جمله ناراحتیهائى که در کتب علمى مربوط به مسائل جنسى درباره غالب زنان ذکر مى کنند مسئله «سرد مزاجى» است در حالى که در مردان، موضوع برعکس است، و حتى در میان جانداران دیگر نیز همواره دیده مى شود که تظاهرات جنسى، معمولاً از جنس نر شروع مى شود.
ثانیاً تعدّد همسر در مورد مردان هیچ گونه مشکل اجتماعى و حقوقى ایجاد نمى کند در حالى که درباره زنان اگر فرضاً دو همسر انتخاب کنند، مشکلات فراوانى به وجود خواهد آمد که ساده ترین آنها مسئله مجهول بودن نسب فرزند است که معلوم نیست مربوط به کدام یک از دو همسر مى باشد و مسلّماً چنین فرزندى مورد حمایت هیچ یک از مردان قرار نخواهد گرفت و حتّى بعضى از دانشمندان معتقدند: فرزندى که پدر او مجهول باشد کمتر مورد علاقه مادر قرار خواهد گرفت، و با این ترتیب چنین فرزندانى از نظر عاطفى در محرومیّت مطلق قرار مى گیرند، و از نظر حقوقى نیز وضعشان کاملاً مبهم است.
و شاید نیاز به تذکّر نداشته باشد که توسّل به وسائل پیشگیرى از انعقاد نطفه بوسیله قرص یا مانند آن، هیچگاه اطمینان بخش نیست و نمى تواند، دلیل قاطعى بر نیاوردن فرزند بوده باشد زیرا بسیارند زنانى که از این وسائل استفاده کرده و یا در طرز استفاده، گرفتار اشتباه شده و فرزند پیدا کرده اند، بنابراین هیچ زنى نمى تواند به اعتماد آن، تن به تعدد همسر بدهد.
روى این جهات، تعدّد همسر براى زنان نمى تواند منطقى بوده باشد، در حالى که در مورد مردان، با توجّه به شرائط آن، هم منطقى است و هم عملى است.
