ابتداء چند جمله از گفته هاى بزرگان و حتى کسانى که متهم به مبارزه با قرآن هستند، درباره عظمت قرآن نقل مى نمائیم:
1 ـ ابوالعلاء معرّى (متهم به مبارزه با قرآن) مى گوید:
«این سخن در میان همه مردم ـ اعم از مسلمان و غیر مسلمان ـ مورد اتفاق است که کتابى که محمّد(صلى الله علیه وآله) آورده است، عقلها را در برابر خود مغلوب ساخت و تاکنون کسى نتوانسته است مانند آن را بیاورد، سبک این کتاب با هیچیک از سبکهاى معمول میان عرب، اعم از خطابه، رجز، شعر و سجع کاهنان شباهت ندارد.
امتیاز و جاذبه این کتاب به قدرى است که اگر یک آیه از آن در میان کلمات دیگران قرار گیرد همچون ستاره اى فروزان در شب تاریک مى درخشد!»
2 ـ ولید بن مغیره مخزومى ـ مردى که به حسن تدبیر در میان عرب شهرت داشت و براى حل مشکلات اجتماعى از فکر و تدبیر او در زمان جاهلیت استفاده مى کردند، و به همین جهت او را «ریحانه قریش» (گل سرسبد آنها!) مى نامیدند. پس از اینکه چند آیه از اول سوره «غافر» را از پیغمبر شنید در محفلى از طائفه بنى مخزوم حاضر شد و چنین گفت:
«به خدا سوگند از محمّد سخنى شنیدم که نه شباهت به گفتار انسانها دارد و نه پریان وان له لحلاوة، و ان علیه لطلاوة و ان اعلاه لمثمر و ان اسفله لمغدق، و انه یعلو ولایعلى علیه»: «گفتار او شیرینى خاص و زیبائى مخصوصى دارد، بالاى آن (همچون شاخه هاى درختان برومند) پرثمر، و پائین آن (مانند ریشه هاى درختان کهن) پرمایه است، گفتارى است که برهمه چیز پیروز مى شود و چیزى بر آن پیروز نخواهد شد».
3 ـ کارلایل ـ مورخ و دانشمند معروف انگلیسى درباره قرآن مى گوید:
«اگر یک بار به این کتاب مقدس نظر افکنیم، حقائق برجسته و خصائص اسرار وجود، طورى در مضامین جوهره آن پرورش یافته که عظمت و حقیقت قرآن به خوبى از آنها نمایان مى گردد و این خود مزیت بزرگى است که فقط به قرآن اختصاص یافته و در هیچ کتاب علمى و سیاسى و اقتصادى دیگر دیده نمى شود، بلى خواندن برخى از کتابها تأثیرات عمیقى در ذهن انسان مى گذارد ولى هرگز با تأثیر قرآن قابل مقایسه نیست، از این جهت بایستى گفت: مزایاى اولیه قرآن و ارکان اساسى آن مربوط به حقیقت و احساسات پاک و عناوین برجسته مسائل و مضامین مهم آن است که هیچگونه شک و تردید در آن راه نیافته و پایان تمام فضائل را که موجد تکامل و سعادت بشرى است در برداشته و آنها را به خوبى نشان مى دهد».
4 ـ «جان دیون پورت» مؤلف کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمّد و قرآن» مى نویسد:
«قرآن به اندازه اى از نقائص مبرا و منزه است که نیازمند کوچکترین تصحیح و اصلاحى نیست و ممکن است از اول تا به آخر آن خوانده شود بدون آنکه انسان کمترین ملالتى از آن احساس کند» و باز او مى نویسد: «و همه این معنى را قبول دارند که قرآن بابلیغترین و فصیحترین لسان و به لهجه قبیله قریش که نجیبترین و مؤدبترین عربها هستند نازل شده... و مملو از درخشنده ترین اشکال و محکمترین تشبیهات است...».
5 ـ «گوته» شاعر و دانشمند آلمانى مى گوید:
«قرآن اثرى است که (احیاناً) به واسطه سنگینى عبارت آن خواننده در ابتدا رمیده مى شود و سپس مفتون جاذبه آن مى گردد و بالاخره بى اختیار مجذوب زیبائیهاى متعدد آن مى شود».
و در جاى دیگر مى نویسد:
«سالیان درازى کشیشان از خدا بى خبر، ما را از پى بردن به حقائق قرآن مقدس و عظمت آوردنده آن محمّد(صلى الله علیه وآله) دور نگاه داشته بودند، اما هر قدر که ما قدم در جاده علم و دانش گذارده ایم پرده هاى جهل و تعصب نابجا از بین مى رود و به زودى این کتاب توصیف ناپذیر (قرآن) عالم را به خود جلب نموده و تأثیر عمیقى در علم و دانش جهان کرده، سرانجام محور افکار مردم جهان مى گردد»!
هم او مى گوید: «ما در ابتدا از قرآن رو گردان بودیم، اما طولى نکشید که این کتاب توجه ما را به خود جلب کرد، و ما را دچار حیرت ساخت تا آنجا که در برابر اصول و قوانین علمى و بزرگ آن سرتسلیم فرود آوریم»!
6 ـ «ویل دورانت» مورخ معروف مى گوید:
«قرآن در مسلمانان آنچنان عزت نفس و عدالت و تقوائى به وجود آورده که در هیچیک از مناطق جهان شبیه و نظیر نداشته است»
7 ـ «ژول لابوم» اندیشمند و نویسنده فرانسوى در کتاب «تفصیل الایات» مى گوید:
«دانش و علم براى جهانیان از سوى مسلمانان بدست آمد و مسلمین علوم را از «قرآنى» که دریاى دانش است گرفتند و نهرها از آن براى بشریت در جهان جارى ساختند....».
8 ـ «دینورت» مستشرق دیگرى مى نویسد:
«واجب است اعتراف کنیم که علوم طبیعى و فلکى و فلسفه و ریاضیات که در اروپا رواج گرفت عموماً از برکت تعلیمات قرآنى است و ما مدیون مسلمانانیم بلکه اروپا از این جهت شهرى از اسلام است!».
9 ـ بانو دکتر «لورا واکسیا واگلیرى» استاد دانشگاه «ناپل» در کتاب «پیشرفت سریع اسلام» مى نویسد: «کتاب آسمانى اسلام نمونه اى از اعجاز است... «قرآن» کتابى است که نمى توان از آن تقلید کرد، نمونه سبک و اسلوب قرآن در ادبیات سابقه ندارد، تأثیرى که این سبک در روح انسان ایجاد مى کند ناشى از امتیازات و برتریهاى آن است... چطور ممکن است «این کتاب اعجاز آمیز» ساخته «محمد(صلى الله علیه وآله)» باشد در صورتیکه او یک نفر عرب درس نخوانده اى بود...
ما در این کتاب گنجینه ها و ذخائرى از علوم مى بینیم که فوق استعداد و ظرفیت با هوشترین اشخاص و بزرگترین فیلسوفان و قوى ترین رجال سیاست و قانون است.
به دلیل این جهات است که قرآن نمى تواند کار یک مرد تحصیل کرده و دانشمندى باشد.
یکى از دلائل حقانیت قرآن و اینکه از طرف خدا نازل شده این است که در سراسر آن تضاد و اختلاف نیست براى روشن شدن این حقیقت به توضیح زیر توجه فرمائید:
«روحیات هر انسانى دائماً در تغییر است، قانون تکامل در شرائط عادى در صورتى که وضع استثنائى بوجود نیاید انسان و روحیات افکار او را هم در برمى گیرد و دائماً باگذشت روز و ماه و سال، زبان وفکر و سخنان انسانها را دگرگون مى سازد، اگر با دقت نگاه کنیم هرگز نوشته هاى یک نفر نویسنده یکسان نیست بلکه آغاز و انجام یک کتاب نیز تفاوت دارد، مخصوصاً اگر کسى در کوران حوادث بزرگ قرار گرفته باشد حوادثى که پایه یک انقلاب فکرى و اجتماعى و عقیده اى همه جانبه را پى ریزى کند او هرقدر بخواهد سخنان خود را یکسان و یکنواخت و عطف به سابق تحویل دهد قادر نیست، به خصوص اگر او درس نخوانده و پرورش یافته یک محیط کاملاً عقب افتاده اى باشد.
امّا قرآن که در مدت 23 سال بر طبق احتیاجات و نیازمندیهاى تربیتى مردم در شرائط و ظروف کاملا مختلف نازل شده، کتابى است که درباره موضوعات کاملاً متنوع سخن مى گوید و مانند کتابهاى معمولى که تنها یک بحث اجتماعى یا سیاسى یا فلسفى یا حقوقى یا تاریخى را تعقیب مى کند نیست، بلکه گاهى درباره توحیدو اسرار آفرینش، و زمانى درباره احکام و قوانین و آداب وسنن، وقت دیگر درباره امتهاى پیشین و سرگذشت تکان دهنده آنان، وزمانى درباره مواعظ و نصایح و عبادات و رابطه بندگان با خدا سخن مى گوید، و به گفته دکتر گوستاولبون قرآن کتاب آسمانى مسلمانان، منحصر به تعالیم و دستورهاى مذهبى تنها نیست بلکه دستورهاى سیاسى و اجتماعى مسلمانان نیز در آن درج است.
چنین کتاب با این مشخصات، عادتاً ممکن نیست خالى از تضاد و تناقض و مختلف گوئى و نوسانهاى زیاد باشد، امّا هنگامیکه مى بینیم با تمام این جهات همه آیات آن هماهنگ، خالى از هرگونه تضاد و اختلاف و ناموزونى است، به خوبى مى توانیم حدس بزنیم که این کتاب زائیده افکار انسانها نیست بلکه از ناحیه خداوند است چنانکه خود قرآن این حقیقت را در آیه فوق بیان کرده است».
آیات 12 تا 14 سوره هود بار دیگر اعجاز قرآن را تأکید مى کند و مى گوید: این یک سخن عادى نیست، تراوش مغز بشر نمى باشد بلکه وحى آسمانى است که از علم و قدرت بى پایان خداوند سرچشمه گرفته، و به همین جهت تحدى مى کند و تمام جهانیان را به مبارزه مى طلبد و با توجه به اینکه معاصران پیامبر(صلى الله علیه وآله) و حتى اقوامى که تا به امروز روى کار آمدند از انجام چنین چیزى عاجز ماندند و تن به آن همه مشکلات دادند اما اقدامى در راه معارضه با آیات قرآن انجام ندادند روشن مى شود که چنین کارى اصولاً از بشر ساخته نبوده و نیست، آیا معجزه، چیزى غیر از این است؟
این نداى قرآن هنوز در گوش ماست، و این معجزه جاویدان همچنان جهانیان را به سوى خود مى خواند و تمام محافل علمى دنیا را تحدى مى کند نه تنها از نظر فصاحت و بلاغت، یعنى شیرینى و جذابیت عبارات، و رسائى مفاهیم، بلکه از جهت محتوا، علومى که ان زمان از نظر انسانها پنهان بود، قوانین و مقرراتى که ضامن سعادت و نجات بشریت است، بیاناتى خالى از هرگونه تناقض و پراکنده گوئى، تواریخى خالى از هرگونه خرافات و گزاف گوئى و مانند اینها
حتى به گفته سید قطب در تفسیر «فى ظلال» جمعى از مادیون در روسیه شوروى هنگامى که مى خواستند در کنگره مستشرقین که در سال 1954 میلادى تشکیل شد بر قرآن خرده بگیرند، چنین مى گفتند که این کتاب نمى تواند تراوش مغز یک انسان ـ محمّد ـ بوده باشد، بلکه باید نتیجه تلاش و کوشش جمعیت بزرگى باشد! حتى نمى توان باور کرد که همه آن در جزیرة العرب نوشته شده باشد، بلکه بطور قطع قسمتهائى از آن در خارج جزیرة العرب نوشته شده است!!.
آنها از یک سو چون طبق منطقشان انکار وجود خدا و مساله وحى براى همه چیز تفسیر مادى جستجو مى کردند، و از سوى دیگر یعنى، نمى توانستند قرآن را زائیده مغز انسانى در جزیره عرب بدانند ناچار به تفسیر مضحکى دست زدند و آنرا به جمعیت کثیرى از داخل و خارج عربستان پیوند دادند همان چیزى که تاریخ به کلى آنرا انکار مى کند!
