در مورد مرتاضان نیز دیده شده است که بعضى از آنها را در برابر چشمان حیرت زده عده اى از افراد دیر باور، در تابوت گذارده و گاهى براى مدت یک هفته در زیر خاک دفن کرده اند، و پس از تمام شدن مدت مزبور بیرون آورده و ماساژ و تنفس مصنوعى داده اند تا کم کم به حال عادى بازگردد.
مسأله نیاز به غذا در این مدت اگر مهم نباشد: مسأله نیاز به اکسیژن هوا بسیار مهم است. زیرا میدانیم حساسیت سلول هاى مغز مخصوصاً در برابر اکسیژن. و نیازشان به این ماده حیاتى به قدرى زیاد است که اگر چند دقیقه از آن محروم بمانند ضایع مى شوند. حالا چطور است که جناب مرتاض کمبود اکسیژن را مثلا براى مدتى در حدود یک هفته تحمل مى کند؟
پاسخ این سئوال با توجه به توضیحى که دادیم چندان مشکل نیست، در این مدت فعالیت حیاتى بدن مرتاض «تقریباً» متوقف مى گردد، بنابراین نیاز سلولها به اکسیژن و مصرف آن فوق العاده تقلیل مى یابد، بطورى که در این مدت همان هواى محفظه تابوت براى تغذیه یکهفته سلولهاى تن او کافى است!.