غیرت به صورت صحیح و معتدل و مثبت یک نیروى دفاعى عظیم است که به کمک آن مى توان بر دشمنان و مخالفان پیروز شد، چرا که این نیروى باطنى هنگامى که جان و مال و ناموس و دین و ایمان یا استقلال یک کشور در معرض تهدید قرار مى گیرد بسیج مى شوند، و تمام نیروهاى ذخیره وجود انسان را به حرکت در مى آورد، و گاه یک انسان غیور در تحت تأثیر عامل غیرت، نیرویى به اندازه ده انسان پیدا مى کند و تا حد ایثار و فداکارى، ایستادگى و پایمردى نشان مى دهد، به همین دلیل، غیرت یکى از اسباب عزّت و سربلندى و اقتدار است.
افراد آلوده و منحرف هنگامى که خود را در برابر یک انسان غیرتمند ببینند به زودى مقاومت خود را از دست مى دهند و عقب نشینى مى کنند و این یکى دیگر از برکات غیرت است.
غیرت سبب مى شود که حریم ارزش هاى والاى یک جامعه نشکند و پاک و محفوظ بماند.
غیرت سبب امنیت جامعه و از میان رفتن مظاهر فساد و فحشاء است در حالى که بى غیرتى هم امنیت را در هم مى شکند، و هم ارزش ها را به باد مى دهد و هم صحنه جامعه را به صحنه فساد و آلودگى ها مبدّل مى سازد.
هنگامى که حضرت لوط(علیه السلام) صحنه آلوده شهر آن قوم گنهکار را دید که حتى تصمیم دارند مزاحم میهمانان او شوند (میهمانان حضرت لوط فرشتگان الهى بودند که به صورت جوانانى زیبا بر او وارد شدند، واو که از وضع آنها خبر نداشت و آلودگى محیط را مى دانست سخت در وحشت و ناراحتى فرو رفت، و هنگامى که قوم آلوده و منحرف از وجود این مهمانان با خبر شدند به سراغ خانه او آمدند، و لوط(علیه السلام) هر قدر آنها را نصیحت کرد اثر نگذاشت حتى حاضر شدند دختران خود را به عقد آنان (که توبه کنند و ایمان آورند) در آورند، آنها این ایثار بزرگ را نیز نپذیرفتند و در خواسته هاى انحرافى خود، پافشارى داشتند، لوط(علیه السلام) به آنها گفت: «فَاتَّقُوا اللّهَ وَ لا تُخْزُونِ فىِ ضَیْفى اَلَیْسَ مِنْکُمْ رَجُلٌ رَشیِدٌ; از خدا بترسید و آبروى مرا نبرید و با قصد سوء نسبت به میهمانانم مرا رسوا مسازید، آیا یک انسان عاقل و شایسته و با غیرت در میان شما وجود ندارد (که شما را از این اعمال ننگین و بى شرمانه باز دارد؟)».
ولى هنگامى که این سخنان در آنها اثر نکرد، فرشتگان الهى خود را به او معرّفى کردند، و گفتند نگران نباش، به زودى عذاب الهى آنها را درهم مى کوبد، و طومار زندگانیشان را در هم مى پیچد، و چنین شد.
این سخن را با حدیثى از امام صادق(علیه السلام) پایان مى دهیم که فرمود: «اِنَّ الْمَرْءَ یَحْتاجُ فِى مَنْزِلِهِ وَ عَیالِهِ اِلَى ثَلاثِ خَلالِ یَتَکَلَّفُها وَ اِنْ لَمْ یَکُنْ فِى طَبْعِهِ ذلِکَ; مَعاشِرَةٌ جَمِیلَةٌ، وَ سِعَةٌ بِتَقْدِیر، وَ غَیْرَةٌ بِتَحْصِین; انسان در منزل و در برابر خانواده اش نیاز به سه صفت دارد که اگر در طبیعت او وجود نداشته باشد باید آن را به زحمت براى خود فراهم سازد، معاشرت زیبا و توسعه آمیخته با اندازه و حساب، و غیرت آمیخته با حفظ و نگهدارى از آلودگى ها.»
1. بحارالانوار، جلد 75، صفحه 236 .
