مسأله 368 ـ وقت نماز جمعه از اوّل ظهر است به مقدارى که اذان و خطبه ها و نماز مطابق معمول انجام شود، و با گذشتن آن، وقت نماز جمعه پایان مى یابد.
مسأله 369 ـ احتیاط واجب آن است که خطبه ها را قبل از اذان ظهر نخوانند; بلکه بعد از اذان باشد و اگر قبل از اذان شروع کنند امّا بعد از ورود وقت واجبات خطبه را بطور فشرده انجام دهند کافى است.
مسأله 370 ـ جایز نیست امام جمعه خطبه ها را آن قدر طولانى کند که وقت نماز بگذرد، و الاّ باید نماز ظهر را بخواند; زیرا نماز جمعه در خارج از وقت آن قضا ندارد.
مسأله 371 ـ اگر در بین نماز جمعه وقت آن تمام شود، در صورتى که یک رکعت آن در وقت واقع شده باشد صحیح است; ولى احتیاط مستحب آن است که پس از اتمام آن، نماز ظهر را هم بجا آورد و اگر حتّى یک رکعت آن در وقت واقع نشده باطل است; هرچند احتیاط واجب آن است که آن را تمام کند، سپس نماز ظهر را بخواند.
مسأله 372 ـ اگر یقین دارد وقت به اندازه اى هست که مى تواند حدّاقل واجب را در خواندن دو خطبه و دو رکعت نماز بجا آورد، بین نماز جمعه و ظهر مخیّر است. و اگر یقین دارد که به این اندازه وقت نیست باید نماز ظهر را بخواند، و اگر شک دارد، نماز جمعه صحیح است; ولى در صورتى که پس از نماز معلوم شود که حتّى براى یک رکعت هم وقت باقى نبوده، باید نماز ظهر را بجا آورد.
مسأله 373 ـ اگر مقدار وقت را مى داند، ولى شک دارد که در این مقدار مى تواند نماز جمعه را بجا آورد یا نه؟ جایز است نماز جمعه را شروع کند; پس اگر وقت براى همه نماز کافى بود، نمازش صحیح است و الاّ باید نماز ظهر را بجا آورد; ولى احتیاط مستحب آن است که در این صورت اساساً نماز ظهر را اختیار کند.
مسأله 374 ـ در صورتى که نماز جمعه با عدد کامل و در وقت کافى شروع شود، ولى مأمومى به رکعت اوّل نرسیده باشد، اگر به رکعت دوّم، ولو به رکوع آن برسد و اقتدا کند نمازش صحیح است (به شرط آن که بداند وقت به اندازه اى هست که رکعت دوّم او هم در وقت واقع مى شود) در این صورت دوّمین رکعت نماز خود را بطور فرادى به جا مى آورد.
