سومین ایراد این است که: شما چگونه مى گویید پیامبران از تمام گناهان معصومند و مصونیت دارند، با اینکه در کتاب آسمانى شما و کلمات پیشوایان بزرگ اسلام، شواهد زیادى وجود دارد ه حکایت از ارتکاب گناه بعضى از پیامبران مى کند. از جمله:

درباره حضرت آدم ((علیه السلام)) در قرآن مجید مى خوانیم:

«... و عصى آدم ربّه فغوى.... آدم پروردگارش را نافرمانى کرد و از پاداش او محروم شد.»(1)

در اینحا نسبت عصیان به حضرت آدم((علیه السلام)) داده شده است.

به موسى و یونس علیهما السلام و بعضى از پیامبران دیگر، نسبت ظلم داده شده است و مانند:

«...ربّ انّى ظلمت نفسى فأغفرلى فغفر له....پروردگارا! من (موسى) به خود ستم کردم، مرا ببخش. خدا او را بخشید...»(2)

«...فنادى فى الظّلمات ان لا اله الّا انت سبحانک انى کنت من الظّالمین....(یونس) در آن ظلمت هایى (متراکم) صدا زد: خداوندا! جز تو معبودى نیست، منزهى تو. من از ستمکاران بودم.»(3)

در بعضى موارد دیگر نسبت ذهب (گناه) به آنها داده شده و همچنین تعبیر به آمرزش و غفران ـ که لازمه آن وجود آن گناه است ـ در مورد آنان بسیار دیده مى شود5 در دعاها و مناجاهاى فراوانى که از أئمه علیهم السلام نقل شده، اعترافات زیادى به گناه، تقصیر، عصیان و امثال آن دیده مى شود که هنگام مناجات از خداوند طلب عفو و گذشت از آن کرده اند 6

1-طه / 121.

2-قصص/ 16.

3-انبیا/ 87.