کارهاى خارق العاده اى که از مرتاضان و مانند آنها سر مى زند از جهات مختلفى محدود و داراى قید و شروط خاصى است، در حالى که معجزات قید و شرط خاصى ندارند. توضیح اینکه: از آنجا که نیروى انسانى ـ هر چه که باشد ـ محدود است، امورى هم که متکى به کآن است طبعاً محدود خواهد بود، بنابراین: تنها کارهاى خارق العاده اى که متکى به نیروى انسانى است از هر جهت محدود مى باشند، مثلا: مرتاضان براى انجام کارى نخواهند بود، به همین جهت هرگز مرتاض مادرزاد پیدا نمى کنید.
از یک طرف، این گونه افراد قادر به انجام هر نوع کارى نیستند، بلکه توانایى هر یک محدود به امور معینى مى باشد، به همین خاطر براى همه همان کارهاى معین را تکرار مى کنند و از طرف دیگر، مرتاضان و مانند آنها در هر شرایط زمانى و مکانى و با هر ابزارى قادر به انجام کارهاى خود نیستند، بلکه اکثراً محتاج به ابزار معین و شرایط خاصى از نظر مکان، زمان و یا سایر جهات مى باشند.
ولى معجزات پیامبران هیچ یک از این شروط را ندارد، زیرا متکى به نیروى لایزال و نامحدود خداست. پیامبر نیازمند به تعلیم، تربیت، تمرین و آزمایش خاصى براى انجام معجزات نیست، حتى ممکن است مانند حضرت مسیح ((علیه السلام)) در همان گهواره با سخن گفتن شیرین و جالت خود، اعجاز کند.
معجزات پیامبران بر محور موضوعات خاصى دور نمى زند. ممکن است بگویید: بالاخره معجزات هم هر چه که بوده، محدود و محدود بوده و از تعداد معینى تجاوز نمى کند، ولى باید توجه داشته باشید که این هم بر اثر اقتضاى محیط ها و احیاناً در خواست مردم بوده و به عبارت روشن تر: پیش از این چیزى از آنها نخواستند و اگر مى خواستند (به فرمان خدا) از انجام آن عاجز نبودند.
به همین جهت بارها اتفاق افتاده که افراد حقیقت جو (نه لجوج و معاند) از پیامبرانن عصر خود معجزه خاصى مى خواستند، آنها هم از انجام آن سرباز نمى زدند، ولى غیر از پیامبران چنین نیستند و نمى توانند با هر پیشنهادى موافقت کنند. فراموش نکنید که سر چشمه تمام این امتیازات یک موضوع است و آن اینکه معجزات پیامبران متکى به نیروى لایزال و نامحدود الهى است، در حالى که کارهاى خارق العاده اى که از دیگران سر مى زند نیروى محدود انسانى مایه مى گیرد، همین موضوع موجب مى شود که معجزات پیامبران دو مزیت بزرگ بر خوارق عادت بشرى پیدا کند.
