در مثال هاى بالا، مصونیت در دایره بسیار محدودى بود. حال اگر کسى در برابر تمام گناهان، چنین حالتى را پیدا کند، یعنى به قدرى اطلاعات او وسیع و چشم عقل او واقع بین باشد که به زشتى تمام اعمال ناپسند و مفاسد آنها توجه کامل داشته باشد، ایمان او به روز رستاخیز و پاداش اعمال به قدرى قوى و همّت او به قدرى عالى باشد که خوشنودى خدا و پاکى و پاکدامنى را به هیچ چیز نفروشد و بداند که لذت و منفعت این گونه کارها بسیار سطحى و کم دوام و عواقب دردناک و شوم آنها بسیار طولانى و طاقت فرساست و همچنین تسلط او بر نفس خود به قدرى مى باشد کهخ هیجان انگیزترین صحنه ها نتواند زمان اعصاب او را از دست عقلش بیرون برد و هیچ عاملى نتواند پرده غفلت و بى خبرى بر درک و تشخیص صحیح او بیندازد، مسلماً چنین کسى در برابر تمام گناهان و مفاسد، مصونیت همه جانبه دارد.
در مثال هاى بالا، مصونیت در دایره بسیار محدودى بود. حال اگر کسى در برابر تمام گناهان، چنین حالتى را پیدا کند، یعنى به قدرى اطلاعات او وسیع و چشم عقل او واقع بین باشد که به زشتى تمام اعمال ناپسند و مفاسد آنها توجه کامل داشته باشد، ایمان او به روز رستاخیز و پاداش اعمال به قدرى قوى و همت او به قدرى عالى باشد که خوشنودى خدا و؟ پاکى و پاکدامنى را به هیچ چیز نفروشد و بداند که لذت و منفعت این گونه کارها بسیار سطحى و کم دوام و عواقب دردناک و شوم آنها بسیار طولانى و طاقت فرساست و همچنین تسلط او بر نفس خود به قدرى مى باشد کهخ هیجان انگیزترین صحنه ها نتواند زمان اعصاب او را از دست عقلش بیرون برد و هیچ عاملى نتواند پرده غفلت و بى خبرى بر درک و تشخیص صحیح او بیندازد، مسلماً چنین کسى در برابر تمام گناهان و مفاسد، مصونیت همه جانبه دارد.
در مثال هاى بالا، مصونیت در دایره بسیار محدودى بود. حال اگر کسى در برابر تمام گناهان، چنین حالتى را پیدا کند، یعنى به قدرى
پیامبران در برابر تمامى گناهان، چنین حالتب را داشتند و سرچشمه آن نیز، علم، تقوى، ایمان و قدرت عقل و فکر آنهاست که هوس هاى سرکش را در برابر آنها رام کرده است.
همان طور که آن آقاى پزشک در برابر آشامیدن آب آلوده، مصونیت دارد، پیامبران هم در مقابل ظلم، ستم، تجاوز به خقوق مردم، شراب، قمار، دروغ، تهمت، دزدى، خیانت و تمام گناهان چنین حالتب را دارند.
بنابراین معصوم بودن پیامبران از تام گناهان، یک موضوع پیچیده، نا مفهوم و غیر قابل تصور نیست، بلکه مطلبى بسیار روشن و قابل درک است، ولى به وجود آمدن چنین حالتب، نیازمند به مقدماتى است که براى همه کس ـ جز آنهایى که چنین موهبتى را از خدا دریافته اند ـ میسر نیست.
بنابراین اگر مى گوییم: پیامبران معصومند، براى این است که عوامل گناه در وجود آنها محکوم به شکست است.2
