شکى نیست که مى بایست پیامبران براى دریافت فرمان نبوت و همچنین فرا گرفتن آئین خود، یک نوغ رابطه با مبدأ جهان آفرینش داشته باشند و به این وسیله حقایق را از آن مبدأ بزرگ دریافت دارند. این رابطه که وحى نام دارد از نقاط اسرارآمیز زندگى پیامبران است .همه دوست دارند بدانند این رابطه چگونه صورت گرفته و چگونه ممکن است موجودى در جهان ماده با مبدئى که از هر گونه ماده مجرد و منزه است رابطه پیدا کند؟ آیا به هنگام وحى ارتباط خاصى میان روح پیامبر و آن مبدأ بزرگ جهان هستى صورت مى گرفته و حقایق را مسقیماً از طریق الهاماتى که به قلب او القا مى شده دریافت مى داشته است؟
آیا ما هم مى توانیم تصور کنیم که این رابطه به چه کیفیت بوده؟ آیا در این هنگام یک وجود عالى به نام فرشته، با پیامبر تماس داشته و مطالب لازم را به او مى گفته و در حقیقت رابطه میان این دو عالم ،همین فرشته بوده است؟ تازه این سئوال پیش یم آید که: فرشته چیست؟ و خود آن فرشته چگونه مطالب را دریاقت مى داشته؟ آیا در موقع وحى، خداوند امواج صوتى مخصوصى در فضاى اطراف پیامبر ایجاد مى کرده و از این راه تعلمیات لازم را به پیامبرانش مى داده؟ آیا گوش هاى دیگران هم قادر به درک این امواج بوده؟
امثال این پرسش ها در بحث فراوان است و آنچه از سرگذشت انبیا بر مى آید این است که: وحى به هر سه صورت واقع مى شده ولى آنچه فعلا براى ما اهمیت فراوان دارد و باید مورد برسى قرار گیرد مسائل زیر است.
1ـ تا چه اندازه مى توان به جهان اسرارآمیز «وحى» راه یافت؟
2ـ فلاسفه قدیم درباره «وحى» چگونه فکر مى کنند؟
3ـ نظریه فلاسفه جدید درباره حقیقت «وحى»
4ـ آیا «وحى» همان نبوغ فکرى نیست؟!
