ممکن است بعضى ایراد کنند و بگویند: شما که معتقدید امام یا پیامبر در هنگام تقیه، مى تواند چیزى را بر خلاف واقع بگوید، نمى توانید ادعا کنید که آنها از تمام گناهان معصوم هستند! مگر دروغ و خلاف واقع گفتن، جزء گناهان نیست؟
اگر آنها در برابر همه گناهان مصونیت دارند، نباید در هیچ حال چیزى بر خلاف واقع بگویند.
خلاصه تجویز تقیه براى امام یا پیامبر ـ هر چند در موارد خاص ـ با اصل عصمت آنها از هر گناه و در هر حال سازش ندارد (1)
1- این ایراد را مى توان از لابه لاى کلمات دانشمند معروف سنّى، فاضل قوشجى در شرح تجرید العقاید،