1ـ یک انسان شناس کامل باشد و بدون استثنا از تمام اسرار و رموز، ریزه کارى هاى جسم و جان انسان، عواطف، غرایز، امیال، شهوات، هوس ها و خلاصه از همه جزئیات درون و برون این وجود مرموز با خبر باشد.
2ـ باید از تمام کیفیات و تأثیراتى که از روابط افراد با یکدیگر و در هنگام زندگى دسته جمعى در دل اجتماع پیدا مى شود، آگاه باشد.
3ـ باید به طور کلى از تمام استعدادها، شایستگى ها و کمالات بالقوّه اى که در افراد و در اجتماع نهفته، مطلع باشد.
4ـ باید بتواند تمام حوادث و عکس العمل هایى را که ممکن است در آینده نزدیک یا دور براى اجتماع پیش آید، پیش بینى کند.
5ـ از کلیه اصولى که مى تواند انسان را به سوى تکامل سوق دهد و از موانع و شرایط آن مطلع باشد و آن چنان حسن انتخابى داشته باشد که بتواند نزدیک ترین راه ها را از میان راه هاى مختلف انتخاب کند.
6ـ هیچ گونه منافعى در اجتماع نداشته باشد تا محور افکارش در هنگام تنظیم قانون ـ دانسته یا ندانسته ـ متوجه جهتى ـ که حفظ منافع شخصى او را مى کند ـ نشود و بر خلاف مصالح اجتماع و به نفع خود قانونى وضع نکند.
7ـ هرگز لغزش، گناه، خطا و اشتباهى از او سر نزند و همچنین فردى خیر خواه، دلسوز، مهربان و در عین حال داراى اراده اى قوى و باشهامت باشد و از هیچ قدرتى در اجتماع نهراسد مسلماً اگر بتوانیم انسانى را پیدا کنیم که داراى تمام این شرایط باشد، لقب بهترین قانونگزار، شایسته اوست و مى توانیم در سایه طراح هاى اجتماعى و قوانینى که او تنظیم مى کند، عمرى با خاطرى آسوده زندگى کنیم و به تمام این نابسامانى هاى کنونى خاتمه دهیم. نقشه مدینه فاضله را به کمک او در خارج از ذهن - و نه در عالم خیال ـ طرح کنیم.
اما چگونه و در کجا مى توانیم چنین انسانى را بیابیم؟ آیا مى توانید کسى را بیابید که با جرأت بگوید: «من از تمام اسرار ساختمان وجود انسان با خبرم.»؟
امروزه دانشمندان بزرگ اعتراف مى کنند که علوم مربوط به انسان شناسى با آن همه وسعت و دامنه اى که پیدا کرده، تنها گوشه اى از این سرزمین مرموز را روشن ساخته و بقیه همچنان در تاریکى ابهام باقى مانده است! تا آنجا که بعضى از دانشمندان انسان شناس این گوشه روشن شده وجود انسان را در برابر قسمت هاى مجهول و ناشناخته، آن قدر ناچیز مى دانند که رسماً انسان را به عنوان یک موجود ناشناخته معرفى مى کنند
آیا مى توانید در میان دانشمندان جامعه شناس، کسى را پیدا کنید که بتواند ادعا کند: «من از تمامى کیفیات پیچیده اجتماعى ـ که نتیجه روابط افراد و طرز خاص روحى و جسمى آنهاست ـ باخبرم.»؟ و یا بگوید: «تمام استعدادهاى نهفته وجود انسان ها را کشف کرده ام.»؟
آیا کسى مى تواند بگوید: «من مى توانم تمام حوادث و پیش آمدهایى را که ممکن است براى اجتماع و در طول حیات آن رخ دهد و همچنین واکنش ها و عکس العمل هاى اجتماعى آن را پیش بینى کنم.»؟
کیست که در هیچیک از جوامع بشرى، منافع شخصى نداشته باشد؟ و یا بتواند ادعا کند که محور فکر او ـ حتى ندانسته ـ متمایل به منافع شخصى خود نیست؟ آیا کسى مى تواند قول بدهد که هرگز اشتباه نکند؟ و یا ادّعا کند که از هر گناه و لغزشى مصونیت دارد؟
بنابراین اگر تمام دنیا را زیر پا بگذاریم نه تنها نمى توانیم فردى را که داراى تمام این شرایط باشد پیدا کنیم، بلکه کسى که حتى یکى از آنها را به طور کامل داشته باشد، پیدا نمى کنیم. اینکه ملاحظه مى فرمایید قوانین بشرى همواره دستخوش تغییر و تحول است، تنها بر اثر تغییر شرایط محیط نیست، بلکه قسمت عمده آن بر اثر نقص فاحش قانونگزاران در قسمت هاى فوق مى باشد.
با توجه به این حقایق گمان نمى کنم این مطلب محتاج به بحث باشد که تنها مبدئى را که مى توان به عنوان بهترین قانونگزار صلاحیتدار معرفى کرد، آفریدگار بشر و مبدأ جهان هستى است .
اوست که تمام این شرایط را به عالى ترین وجه داراست.
اوست که انسان را آفریده و از همه اسرار وجود او آگاه است.
اوست که گذشته و آینده در برابر علم و دانش او یکسان مى باشد.
اوست که هیچ گونه منافعى در اجتماعات ما ندارد و از همگان بى نیاز و بر همه مشفق است.
تنها این مبدأ و یا کسى که مستقیماً با او ارتباط دارد، از وى الهام مى گیرد و براى این کار مأموریت یافته، صلاحیت چنین مقامى را دارد.
نتیجه اینکه: اصول قوانین صحیح اجتماعى را تنها باید از مکتب انبیا و از مجراى وحى آموخت.
1-الکسیس کارل; انسان موجود ناشناخته
2-اساساً آینده و گذشته براى ذات نامحدودى که مافوق زمان و مکان است مفهوم ندارد و این وجود محدود و نسبى ماست کا گذشته و آینده اى براى خود ترسیم کرده. توضیح بیشتر این مطلب را در کتاب خدا را چگونه بشناسیم، صفحه
