* با این که حدود 50 میلیون هکتار زمین قابل زراعت داریم شرم آور است که وارد کننده عمده محصولات کشاورزى باشیم.
براى تکمیل بحث گذشته در زمینه تولید صنعتى و کشاورزى ضرورى مى دانیم تحلیلى پیرامون وضع کشاورزى کشورمان در حال داشته باشیم:
همه مى دانیم کشاورزى کشور ما در رژیم گذشته مانند بسیارى دیگر از کشورهاى اسلامى به نابودى کشانده شد، نه فقط بخاطر سوءِ مدیریّت، بلکه بخاطر نقشه هاى حساب شده اى که مى خواست ما از هر نظر مصرف کننده باشیم.
تا آنجا که با داشتن آمادگى فراوان براى تولید انواع فرآوردهاى کشاورزى تنها خوراک یک ماه خود را بتوانیم تهیه کنیم و براى بقیّه سال باید دست نیاز به سوى بیگانه دراز نمائیم!
کار به مرحله اى رسید که رژیم طاغوتى گذشته ضمن اعتراف به این واقعیت تلخ گاهى گناه آن را به گردن توسعه سریع صنعتى کشور، و کشیده شدن روستائیان به امید زندگى بهتر و مزد بیشتر به شهرها، انداخت، و گاه عدم وجود وسائل رفاهى را در روستاها و وجود آن در شهرها عامل این بدبختى معرفى کرد.
ولى آن روز گوش شنوائى نبود که فریاد آگاهان دلسوز را بشنود که مى گفتند چرا شما محصولات کشاورزى را از خارج به قیمت بسیار گران خریدارى مى کنید ولى حاضر نیستید همان ملغ و حتى کمتر از آن را به روستائیان ایران بدهید تا به کار خود تشویق شوند و بشهرها جذب نگردند و روستاها را خالى و ویران نکنند.
و نیز کسى گوشش بدهکار این حرف حساب نبود که با این بودجه عظیم نفت (شش میلیون بشکه در روز که درآمد سرسام آورى براى ما داشت) و سایر درآمدهاى سرشار چرا امکانات رفاهى در روستاها را تأمین نمى کنید؟
چرا سرمایه هاى عظیمى در جزیره کیش و مانند آن صرف بدترین انواع عیاشى و هوسرانى مى شود در الى که روستاهاى کشور این کانونهاى سازنده و پربار ـ بخاطر نداشتن ابتدائى ترین وسیله زندگى همچون آب و برق و مدرسه و درمانگاه، ساکنان خود را از دست مى دهند؟
اینها همه حکایت از آن داشت که جریانى در کار است که حتى نمى توان نام توطئه بر آن گذاشت. چرا که توطئه پوششى دارد و این برنامه نابودسازى کشاورزى بدون پوشش بود!
سرانجام ـ آن چنان که پیش بینى مى شد ـ کشور به یک کشور مصرف کننده خالص تک محصولى تبدیل شد که ناچار بود درآمد عمده خود را از نفت بدست آورد، و به پاى فرآورده هاى صنعتى بیگانه و محصولات کشاورزى و دامى آنها بریزد،و در انتظار روزى بنشیند که نفت تمام شود و باتمام شدن آن همه چیز مملکت تمام گردد!
خدا یارى کرد و ملت، فداکارى، تا آن بساط ننگین برچیده شد و سرنوشت مردم به دست خودشان افتاد و شرایطى فراهم گشت که دیگر هیچ عذرى براى تعلل و بازگشت به یک نظام صحیح اقتصادى باقى نمانده و در همین رابطه توجّه به امور زیر ضرورى است:
1ـ توجّه به این حقیقت که حتّى در دنیاى امروز پایه اصلى اقتصاد، کشاورزى و تولیدات کشاورزى است چرا که تنها ثروت طبیعى و فناناپذیر و دائمى که همیشه مى توان روى آن حساب کرد همین ثروت است.
تمام معادن و منابع زیر زمینى ممکن است یک روز تمام شوند ولى کشاورزى چنین نیست، بعلاوه کشاورزى ضرورى ترین وسیله زندگى یعنى غذاى انسان را تهیه مى کند، در حالى که منابع دیگر چنین نمى باشند.
بنابراى احیاى کشاوررزى باید از اولویّت فوق العاده اى برخوردار باشد و حتى آن رشته از صنایع که در ارتباط با امر کشاورزى است باید مشمول این اولویّت باشند.
وسایل ارتباط جمعى باید لایزال جوانان را به امر کشاورزى ترغیب کنند، و این فریضه بزرگ اسلامى را به آنها گوشزد نمایند که موظفند تا بسرحد خودکفائى، کشاورزى را زنده کنند، کشاورزى «سنتى» و «مدرن» در تمام زمینه ها.
2ـ تشویقها و ترغیبهائى که در منابع اسلامى در رابطه با مسأله کشاورزى شده نشان مى دهد که زراعت در اقتصاد اسلامى از چه اهمیّت ویژه اى برخوردار است.
در حدیثى مى خوانیم که از پیامبر(صلى الله علیه وآله) پرسیدند: اى الاعمال خیر؟ «بهترین اعمال کدام است»؟!
فرمود: زرع یزرعه صاحبه واصلحه وادى حقه یوم حصاده: «زراعتى است که انسان زراعت مى کند و آن را اصلاح و مرتب مى سازد و حق آن را نیز به هنگام درو کردن ادا مى نماید»
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم که درباره کشاورزان چنین فرمود: «کنوز الله فى ارضه یزرعون طیباً اخرجه الله و هم یوم القیامة احسن الناس مقاماً و اقربهم منزلة یدعون «المبارکین»: «آنها گنجهاى خدا در زمین اند، چرا که غذاى پاکى را زراعت مى کنند که خداوند آنرا مى رویاند، آنها روز قیامت بهترین مقام و نزدیکترین منزلت را (نزد خدا) دارند و با نام مبارکین (پر برکتها) خوانده مى شوند»! و نیز از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل شده که فرمود: الکیمیائ الاکبر الزراعة «کیمیاى بزرگ (که گمشده بسیارى از مردم استة همان زراعت است»
حتى از روایات اسلامى استفاده مى شود نه تنها اقدام شخصى بزراعت بسیار مطلوب است سرمایه گذارى در این راه نیز مورد توجّه پیشوایان اسلام بوده است
3ـ توجّه به این نکته نیز نهایت اهمیّت را دارد که مملکت ما بعکس آنچه در زمان طاغوت تبلیغ مى شد یکى از آماده ترین کشورهاى جهان براى کشاورزى است و مى تواند نه تنها انواع فرآورده هاى کشاورزى را براى جمعیت کثیر خود فراهم سازد بلکه صادر کنندگان عمده نیز باشد.
بطوریکه کارشناسان مى گویند بیش از چهارده میلیون هکتار! زمین آباد زیر کشت داریم، و بیش از دو برابر آن زمین موات قابل احیا براى کشاورزى!
فکر کنید با حدود 50 میلیون هکتار زمین زراعتى چه ثورت عظیمى در اختیار داریم و چه کشاورزى وسیع و غنى و پربار مى توانیم داشته باشیم، آیا با این حال شرم آور نیست که وارد کننده عمده محصولات کشاورزى باشیم؟
4ـ احیاى کشاورزى نیاز به دو برنامه ریزى وسیع دارد و تنها باشعار و حرف آن چنان که رسم بسیارى از سخنگویان راحت طلب است ـ مشکل حل نمى شود.
اوّل فراهم کردن جاذبه هاى کشاورزى، خانه سازى در روستاها، تأمین وسائل رفاهى و تمام نیازمندیها در آنها، و تضمین خرید محصولات کشاورزى به قیمت خوب قیمتى که کشاورزان را دلگر و بى نیاز و مکفى المؤنة سازد، و بهجاى ریختن پولهاى سرشار به جیب واسطه ها باید با فراهم ساختن یک سیستم توزیع صحیح، پول را به آنها داد که تولید گرند و نه واسطه و بیکار و دلالان بیعار!
دوّم جلوگیرى از شعارهاى مخرّب، و افراد مخرّب، و برنامه هاى مخرّب که اکنون متأسّفانه به طور مرموزى ازسوى افراد غیر مسئول و ضد انقلاب بر کشاورزى ما تحمیل شده است به گونه اى که اگر وضع بهمین صورت پیش برود وضع کشاورزى ما خداى نا کرده اسفبارتر و رقت انگیزتر خواهد شد.
باید جلو بریدن درختان میوه و غیر میوه را که بوسیله افراد نا آگاه یا ضد انقلاب در بسیارى از نقاط مى شود شدیداً گرفته شود و مجازات سنگینى براى آن قائل شوند.
باید جلو تجاوز به باغها و اراضى کشاورزى و حمله کردن به دسترنج دگران گرفته شود چرا که در این صورت «امنیت» و «امید به آینده» از میان خواهد رفت و با از میان رفتن امید به آینده هیچ کس آماده براى عمران و آبادى زمینها و احداث باغها نخواهد بود، کسى سرمایه گذارى نخواهد کرد.
باید ضمن تأمین حقوق کامل کشاورزان کارى کرد که از تخریب اراضى و تخریب سیستم هاى فنى، جلوگیرى گردد و حقوق عادلانه همه علاقمندانى که در این راه تلاش مى کنند حفظ شود.
باید درآمد بیشتر کشاورزان را همواره در «تولید بهتر و بیشتر» جستجو کنیم نه سیستمهائى که یک مشت زمین در اختیار آنها مى گذارد و آنها را رها مى سازد و وسائل مورد نیاز را از آنها دریغ مى دارد.
باید مردم را تشویق کرد که از طرق صحیح همه گونه سرمایه گذارى در امر کشاورزى داشته باشند.
