کاپیتالیسم با استفاده از عنوان آزادى تولید و تجارت، بسیارى از مغزهاى نیرومند صنعتى را با حقوق زیاد بسوى اختراع و تولید کالاهى تجملى سوق مى دهد و حتى در آنجا که نتواند به یک محصول جدید دست یابد همان محصول سابق را با بر چسب و لفافه جدیدى بعنوان یک محصول تازه عرضه مى کند، و روى آن تبلیغات فراوانى به راه مى اندازد، و از این طریق خون مردم زحمتکش را مى مکد.
به همین دلیل مشاهده مى کنیم که بازارها در کشورهاى صنعتى ـ و شاید از آن بیشتر در «کشورهاى غیر صنعتى پر درآمد» مانند ممالک نفت خیر ـ مملو است از انواع کالاهاى تجملى و وسائل دروغى زیبائى اندام و دکورهاى جالب و مزخرفات دیگر که غالباً به هیچ درد نمى خورد و به زور تبلیغات دروغین، مردم بى خبر را بسوى آنها مى کشانند تا ثروت هاى خود را بیهوده بپاى این اجناس بنجل بریزند، و سهمى از درآمد نفت را که عائد آنها شده از این طریق به کیسه غارتگران بریزند.
آیات تمام این امور مصداق روشن منافع جامعه را فداى منافع فرد کردن نیست.