4ـ دلیل دیگر آنها این بود که استفاده از ابزار تولید و بکار انداختن سرمایه بدون بهره گیرى از خدمات عمومى (امنیتى، آموزشى، بهداشتى درمانى، عمرانى و مانند آن) غیر ممکن ات و پرداختن ما بازاى این خدمات چیزى جز جبران استهلاک براى صاحب ابزار باقى نمى گذارد. امّا استدلال عجیبى است: زیرا هر دولت صالحى موظّف است هزینه لازم براى این گونه خدمات عمومى را از طریق مالیات عادلانه از مردم بتناسب امکانات آنها دریافت دارد. فرض ما این است که کارخانه یا مؤسسات تولیدى دیگر، بعد از پرداختن این مالیات عادلانه باز هم سود دارد، بحث در این است که چرا بخش کوچکى از این سود را به ابزار و سرمایه اختصاص ندهیم؟ امّا شما مسأله مالیات را پیش مى کشید که مانند سایر هزینه هاى خصوصى و عمومى جاى تولید جاى بحث نیست. و این دلیل ضعف منطق به شماست. (دقّت کنید).