سپس ریاضعلى قیافه مصنوعى گرفت و گفت آقا، صوفیان ارباب کشف و کرامت اند شما کتاب هاى ما را بردارید ببینید مملو است از امور خارق عادت، کشفیّات، کرامات، حالا براى نمونه بشنوید:
مى گویند ابوسعید از بزرگى وام طلبید و او نداد و آن مرد بزرگ سگ هایى داشت ابوسعید دستور داد سگانش او را دریدند. ببین کرامت را!
ادیب زاده گفت: لابد شنیده اید مردى گندم به آسیاب برد و مزد آسیابانى را نداشت بدهد آسیابان گندم را آرد نکرد، آن مرد گفت اگر گندم مرا آرد نکردى دعا مى کنم الاغت سنگ شود، آسیابان از این توپ از جا در نرفت و جواب داد: بابا تو اگر مستجاب الدعوه هستى دعا کن گندمت آرد شود... حالا ابوسعید اگر اهل کرامت بود کارى مى کرد که محتاج قرض گرفتن نشود، نه اینکه دستور بدهد سگانش آن مرد را بدرند.
مجذوب و جوان محصّل گفتند: مثل اینکه ادیب زاده بد نمى گوید.
ریاضعلى: باز گوش کنید که در ریاض السیاحه مى نویسد: شاه نعمت اللّه چهل روز روزه گرفت و هر افطار یک گوسفند مى خورد و عجب اینکه تمام این مدّت با یک وضو نماز مى خواند.
ادیب زاده: شاید حضرت شاه کسالت داشته و تیمّم مى کرده اند. باز صداى قهقهه فضاى اتاق را پر کرد.
جوان محصّل گفت: این هم حرفیست.
ریاضعلى: مى گویند شاه نعمت اللّه پیشگویى ها کرده، از جمله از اختراع تلفن و تلگراف خبر داده است.
ادیب زاده: البته مقیّد نیستند که این ادّعا سند تاریخى هم داشته باشد.