سال ها از نخستین چاپ کتاب ارمغان خانقاه مى گذرد و این اثر بارها چاپ و منتشر شده و هزاران تن آن را خوانده و بسیارى از ارباب فضل و ادب، شیوه بحث و نگارش آن را ستوده اند. البتّه شاید به مذاق برخى که تحمّل حق را ندارند خوش نیامده باشد.
در این کتاب مرام تصوّف با مستندات معتبر و غیرقابل انکار، تحلیل و بررسى شده و این وجدان خواننده است که با بى طرفى و انصاف و فقط با انگیزه جستوجوى حقیقت به داورى بنشیند و نقطه هاى تعارض مرام تصوّف را با مبانى اسلامى بنگرد و قضاوت کند که آیا صوفیگرى برگرفته از معارف اسلامى است یا گرایش هاى ویژه اى خارج از حوزه دین به این نحله رخنه کرده؟
هدف این نوشتار شفّاف سازى نقاط ابهام یا متعارض تصوّف، با معارف و شرایع اسلامى است بى آنکه از خطّ قرمز عبور کند. با توجّه به این مسؤولیّت، نویسنده کوشیده است جز آنچه را بدان باور ندارد و منابع اسلامى و کتاب هاى عقاید و مذاهب بازگفته، مطرح نکند و هر ادّعایى بر حقّانیّت یا بطلان مطلبى در این باب دارد با ذکر سند از منابع معتبر بیاورد و در مقام نقد از مشرب صوفیّه به ذکر مستندات از کتاب هاى معتبر و مورد قبول این فرقه، بىواسطه یا باواسطه، بپردازد و چیزى بر آن نیفزاید.
نگارنده پیش از این کتاب را از آغاز تا پایان بازنگرى کرد و به ارزیابى پرداخت تا چنانچه گذشت چند دهه و مرور زمان و تغییر و تحوّلات دیدگاه ها در تجدیدنظر مؤثّر افتد به اصلاح آن بپردازد که خوشبختانه در این بازنگرى به مطلب چندان مهمّى که تغییر اساسى در مباحث را موجب شود برخورد نکرد و استحکام نظرهاى گذشته مخدوش نگشت.
مطلب تازه اى که در این مقدّمه باید بدان پرداخت اشارتى است گذرا به عرفان هاى وارداتى که در سال هاى اخیر از غرب به کشور ما وارد شده و جمعى مترجمان و ناشران و سودجویان بدون توجّه به آثار تخریبى آن، ترجمه و چاپ و منتشر کرده و دستاورد آن جز سراب کاذب و اباحه گرى نیست. پیش از آنکه به این موضوع بپردازیم لازم است به عرفان اسلامى و مفهوم و مشخّصه هاى آن نگاهى گذرا بیفکنیم تا سره از ناسره باز شناخته شود.