ریاضعلى: به راستى این روایت در کشکول شیخ بهائى است؟ پس فقرا مى گویند شیخ بهایى از ماست.
آقاى فاضل: بله، فقرا براى اینکه بناى کارشان را محکم کنند دست به دامن برخى بزرگان شیعه شده و آنها را به خود مى چسبانند.
گاهى شیخ بهایى را صوفى مى دانند، گاهى مجلسى اوّل، گاهى شهید ثانى و... در صورتى که ابداً دلیلى بر این ادّعاها ندارند و لذا علماى شیعه در مقام دفاع از این تهمت ها برآمده اند. مثلا علاّمه وحید بهبهانى در حاشیه منهج المقال ذیل ترجمه احمد بن محمّد بن نوح مى نویسد: امّا نسبت تصوّف به ابن طاووس، ابن فهد، خواجه نصیرالدّین طوسى، شهید ثانى، شیخ بهائى، مجلسى اوّل و دیگر بزرگان شیعه، نسبت ناروا و بى اساس است، زیرا فساد صوفیگرى، از جمله عقیده وحدت وجود و اتّحاد و حلول و کارهاى نامشروع و ریاضات و عبادات غلط این فرقه بر هیچ کس پوشیده نیست در صورتى که دانشمندان نامبرده از این عقاید و رسوم کاملا مبرّا بوده اند.(1)
علاّمه مجلسى نیز ضمن نکوهش از صوفیان از مقام پدر خود دفاع کرده است... . مجلسى اوّل در شرح کتاب من لا یحضره الفقیه در شرح حدیث «بادِرُوا إلى ریاضِ الجَنَّةِ قالوا یا رَسُولَ اللّهِ وَما ریاضُ الجَنَّةِ قال: حَلَقُ الذِّکرِ» مى نویسد: مقصود از حلقه هاى ذکر جلسه اى است که در آن علوم دینیه یا مواعظ حسنه گفته شود، امّا «ذکر جلى صوفیان» از ائمّه چیزى به ما نرسیده و از سنّى ها گرفته شده و فاسد و باطل و مخالف آیات قرآن است.(2)

 (1). کتاب وحید بهبهانى، ص 388 و مقدّمه کشکول.
(2). على دوانى، مقدّمه مهدى موعود، ص 54.