نکته مهمّ دیگرى که باید بدان اشاره کنیم ظهور عرفان هاى وارداتى است که به غلط نام عرفان بر آنها نهاده اند و خطر آنها از مقوله پیشین بیشتر است. این عرفان نوپدید که هیچ سنخیّتى با عرفان اسلامى ندارد با بار فرهنگى بیگانه و نوعى اندیشه شبه معنوى از غرب به کشور ما راه یافته است. عرفان هاى وارداتى غیرتوحیدى پایه بنیادین و تمرین هاى خود را به اصطلاح به کشف قواى نهفته بشر و دستیابى به توانمندى هاى درونى انسان دانسته اند و با نوعى بى اعتقادى و اباحه گرى همراهند.
قابل ذکر اینکه ظهور اندیشه هاى عرفانى در مغرب زمین را مى توان بازتاب ورشکستگى مکاتب مادّى منفعت گرا و شکست فلسفه هاى دین ستیز و بیگانه با معنویّت و بروز سرخوردگى انسان معاصر از مکاتب مادّى لیبرالیستى و کمونیستى دانست که رویکرد دوباره دنیاى معاصر به جریان معنویّت گرا را فراهم کرده است.
امّا آنچه در این میان مایه تاسّف است و نگرانى هایى را بهوجود آورده، پرچمدارى غرب مادّى براى دعوت به معنویّت است، معنویّتى که ریشه و اساس درستى ندارد.
از سوى دیگر تمایل طبیعى انسان به معنویّت، زمینه ساز گرایش به عرفان کاذب را فراهم ساخته، در این باره تکریم اغراق آمیز رهبران و مشایخ و اقطاب، ترویج کتاب ها و محافل ساحرى و جادوگرى و طالع بینى، غیب گویى (ارتباط با ارواح)، درمان خرافى و نوسازى باورهاى باطل ادیان باستانى قابل ذکر است. بدین ترتیب جریان هاى انحرافى با سوءِاستفاده از فطرت خداجوى بشر برآنند تا عطش معنویّت گرایى انسان را با آب آلوده سیراب کنند در حالى که این اندیشه هاى وارداتى نه تنها پاسخگوى گرایش عرفانى و خداجویى بشر نیست و آدمیان را به پاکى و عمل صالح و عبودیّت حق فرا نمى خواند، بلکه با بحث هاى انحرافى و پاره اى مطالب خرافى تعبّد دینى را تضعیف کرده و از سرچشمه عرفان ناب اسلامى دور ساخته و فطرت دینى را کور و شعور ایمانى و اعتقادى را مسخ مى کند.
متأسّفانه برخى دگراندیشان و غرب باوران خودى، تاجر این کالاى تقلّبى شده، به عنوان نوآورى فلسفى و عرفانى آن را ترجمه کرده، برخى بنگاه هاى مطبوعاتى سودجو زیر نگاه ناظران بر مطبوعات، به انتشار آن پرداخته و به خورد جوانان مى دهند و در اجراى این توطئه که در راستاى تهاجم فرهنگى قابل تفسیر است احساس مسؤولیّت نمى کنند که تزریق این غذاى مسموم روحى به این نسل چه خطرهایى را دربردارد. سوگمندانه باید این مسؤولیّت را بپذیریم که آن گونه که شایسته و بایسته است به عطش عرفانى این نسل پاسخ داده نشد، در حالى که چشمه سار فرهنگ ناب اسلامى در همه عرصه ها با غناى بى نظیر معرفتى، سیراب کننده روح هاى تشنه است و این دانشمندان اند که باید این عطش را پاسخگو باشند و ناگفته هاى بسیارى را براى این نسل بگویند و مسؤولیّت بسیارى از انحراف ها را نهادهاى فرهنگى باید بپذیرند که از فرصت هاى طلایى که انقلاب اسلامى فراهم آورده بهره نگرفتند که هرچه سریع تر باید این قصور و تقصیر را جبران کنند.
در این راستا بر آموزش و پرورش، وزارت علوم و دانشگاه و ستاد انقلاب فرهنگى و چهره هاى حوزوى و دانشگاهى و صاحبان اندیشه و قلم و رسانه و هم دلسوختگان متعهّد فرض است که با استفاده از فضاى فراهم آمده کنونى نهضتى دوباره بیاغازند و فرهنگ ناب اسلامى را به شیوه اى که این نسل را قانع کند ارائه کنند و اجازه ندهند جریان هاى انحرافى با سرنوشت جوانان بازى کنند. به هر حال در این مقدّمه بر آن نیستیم که با شرح و بیان این جریان هاى انحرافى به تفصیل سخن بگوییم، بلکه تذکّر خطّ انحراف هاى اعتقادى است که از رهگذر توطئه هاى فرهنگى هجوم آورده و نسبت به آنها باید حسّاس باشیم، چرا که ایمان و اعتقاد اگر مورد هجوم واقع شود بازسازى آن دشوار است و هر چه زودتر باید با پاسخ دادن به فطرت ایمانى و ره گشودن به سرچشمه زلال معارف آسمانى که در مکتب غنى اسلام تبلور یافته، به جنگ القائات انحرافى برویم. چنانکه وظیفه آحاد جامعه است که در جستوجوى حقیقت باشند تا در دام شیّادان و دزدان عقاید گرفتار نشوند، زیرا ایمان و اعتقاد چیزى نیست که بتوان مانند مد و لباس آن را هر روز عوض کرد.
انسان اگر در هر چیز اشتباه کند نباید در نحله و دین اشتباه کند. چیزى که با هویّت انسانى و سرنوشت دوجهانى او وابسته است. همچنین راهنمایان فکرى جامعه مسؤولیّت سنگین ترى دارند که رسالت دینى و فرهنگى خود را در این برهه حسّاس تاریخى که به فرموده امام راحل «جهان تشنه اسلام ناب محمّدى است» به انجام برسانند که فرصت تاریخى مانند امروز در طول چهارده قرن اسلام فراهم نیامده که همه امکانات در خدمت دین باشد و تضییع این فرصت جز غصّه و ندامت ندارد. چنانکه امیرمؤمنان على(علیه السلام)فرمود: «إضاعَةُ الفُرصَةِ غُصّةٌ» خداوند بزرگ را سپاس مى گوییم و از او استمداد مى طلبیم که همگان را هدایت و براى انجام دادن مسؤولیّت هدایتگرى کمک فرماید. آمین
محمّدتقى رهبر ـ آذر 1388