آقاى فاضل: و نیز به عقیده هجویرى و شیخ عطّار، ابوحنیفه و شافعى و احمد حنبل (سه تن از رؤساءِ تسنّن) از مجتهدان طریقت و از اولیا بوده اند.(1)
جامى در نفحات(2) مى نویسد: داوود طائى از کبراءِ مشایخ و سادات اهل تصوّف و در زمان خود بى نظیر و شاگرد ابوحنیفه بوده است. به قول عطّار، بشر حافى که از سران صوفیّه است، شاگرد مالک بن انس (رهبر اهل سنّت) بوده.(3)
باز به گفته جامى، جنید بغدادى مذهب ابوثور داشته که شاگرد شافعى است و گفته اند مذهب سفیان ثورى داشته.(4)
حاصل آنکه نویسنده کتاب اسرار التوحید همه مطالب گذشته را تلخیص کرده و گوید: شیخ ما ابوسعید و اصحاب طریقت بعد از شافعى بر مذهب شافعى بوده اند.
ابن جوزى از حلیه ابونعیم نقل مى کند که حتّى شریح قاضى را در سلک رجال اللّه کشیده است.
از همه مضحک تر سخن محى الدّین اعرابى است که مى گوید: برخى اقطاب همچنان که داراى خلافت باطنى اند، خلافت ظاهریّه نیز دارند، مانند ابوبکر، عمر، عثمان، على(علیه السلام)، حسن(علیه السلام)، معاویه، یزید، عمر بن عبدالعزیز، متوکّل.(5)
همان معاویه و یزید و متوکّل عبّاسى که از کفر ابلیس مشهورترند، از نظر محى الدّین که از سران صوفیّه است، قطب و صاحب خلافت ظاهر و باطن شناخته مى شود.
بنا به نقل کتاب اثنى عشریه(6) محى الدّین در فتوحات گوید: وقتى به معراج رفتم مقام ابوبکر را بالاتر از همه انبیا دیدم.
همو گوید: رجبیّه کسانى اند که رافضى ها (یعنى شیعیان) را به شکل خوک مى بینند. و این عنایتى است که خدا به آنها داده.(7)
باز به نقل اثنى عشریه، غزالى عقیده داشت که قاتل امام حسین(علیه السلام)را نباید لعن کرد.
و همو در کتابش از شیعه به عنوان «روافض خذلهم اللّه» نام برده و نیز در کتاب المنقذ من الضّلال علیه شیعه سخن رانده.
ادیب زاده: راستى انسان نمى داند جواب این بى شرمى ها را چه بگوید. باز هم سر مریدانشان سلامت که سنگ تصوّف را به سینه مى زنند.
جوان محصّل: بیچاره ما که کورکورانه صوفیگرى را پیش گرفته ایم.

(1). کشف المحجوب، ص 73 ـ 93 و تذکره الاولیاء.
(2). نفحات الانس، ص 39.
(3). به نقل تحفة الاخیار، ص 215.
(4). به نقل حقیقة العرفان.
(5). فتوحات مکّیه، ج 2، ص 8.
(6). اثنى عشریه، ص 254.
(7). فتوحات، ج 2، ص 11.