مستند فقهاى شیعه در این مسأله، علاوه بر اجماع و احتیاط در مسائل مربوط به نکاح، روایات فراوانى است که همگى در باب هفدهم از ابواب المصاهره وسائل الشیعه آمده است.

   در باب مذکور بیست و دو روایت ذکر شده، که به جز دو سه روایت، تمام آن دلالت بر بحث ما دارد. عمده آن روایات را مى توان به پنج گروه تقسیم کرد :

   1 ـ روایاتى که مدار حرمت ابدى را، علم به حکم و موضوع مى داند; مانند روایت اوّل و چهارم و پنجم وهفدهم.

   2 ـ روایاتى که معیار آن را آمیزش در عدّه مى شمارد; مثل روایت دوّم و ششم و هفتم و نهم و بیستم.

   3 ـ روایاتى که علم و آمیزش، هر دو را ملاک مى داند; مانند روایت سوّم.

   4 ـ روایاتى که فقط بطلان نکاح در عدّه را مطرح کرده، و در مورد حرمت ابدى سکوت دارد. مثل روایت هشتم و یازدهم و دوازدهم و سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم و هیجدهم.

   5 ـ روایاتى که نکاح در عدّه را مطلقاً باعث حرمت ابدى مى داند; مانند حدیث شانزدهم و نوزدهم.

   براى رعایت اختصار، از ذکر تک تک روایات صرفنظر شد، ولى نتیجه جمع میان تمام روایات فوق همان است که فقهاى شیعه به آن فتوا داده اند; یعنى حرمت ابدى در دو صورت :

1 ـ صورت علم، 2 ـ در صورت جهل و آمیزش در زمان عدّه.