هرگاه زنى از قرصهاى جلوگیرى استفاده کرد، و در ایّام عادت ماهیانه خون قطع شد، آیا عبادتهایى که در این زمان انجام مى دهد صحیح و مجزى است ؟
پاسخ این سؤال روشن است : عبادتهایش صحیح و مجزى است، و هیچ مانعى از صحّت نیست.
دلیل عمده این مسأله آن است که احکام حائض تدور مدار الطهر والحیض (بر محور دو عنوان حیض و پاکى از حیض دور مى زند) هر زمان که عنوان حائض بر زن صادق باشد عبادت بر او حرام مى شود، آمیزش مجاز نخواهد بود، دخول در حرم ائمّه و مساجد حرام مى گردد، و سایر احکام نیز مترتّب مى شود، و اگر این عنوان صدق نکند، به هر سبب که باشد، تمام این امور جایز مى شود.
در بحث مذکور عرفاً به چنین زنى حائض نمى گویند; بلکه او را طاهر مى دانند، عیناً مثل شخصى که به وسیله اى از خروج منى جلوگیرى مى کند، که غسل جنابت بر او واجب نمى شود.
نتیجه این که اطلاقات آیات و روایات شامل چنین زنى نمى شود، و احکام طاهر را دارد. آیا آیه شریفه (فَاعْتَزِلُوا النّساءَ فِی الْمَحیضِ)شامل چنین زنى مى شود ؟ و از سوى دیگر آیا آیه شریفه (وَلا تَقْرَبُوهُنَّ حَتّى یَطْهُرْنَ) شامل چنین زنانى مى گردد ؟ به یقین شامل نمى شود; چون مدار بر «حیض» و «طُهر» است.
اطلاق روایات نیز همین مطلب را ثابت مى کند. در این روایات مدار بر رؤیت دم و ندیدن آن است.
مثلاً در روایتى از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم :
... وَإذا رَأتِ الطُّهْرَ صَلَّتْ.
و یا در روایت دیگرى مى خوانیم :
اَىُّ ساعَة رأتِ الْمَرْئَةُ الدَّمَ تَفْطُرُ.
بنابراین، حکم تابع دیدن و ندیدن خون است. هرگاه زن به هر علّتى خون نبیند، تمام عباداتى که بر او واجب است را باید انجام دهد و صحیح است.
سؤال : زن زمانى طاهر و پاک از حیض شمرده مى شود که واقعاً خون قطع گردد. یعنى به صورت طبیعى و خود به خود قطع شود، امّا اگر به سبب عارضى، نه به صورت طبیعى، قطع گردد، در حالى که در ایّام عادت ماهیانه اش مى باشد، آیا چنین زنى طاهر محسوب مى شود ؟
پاسخ : بسیار اتّفاق مى افتد که بر اثر یک علّت وحادثه عارضى خون زن قطع مى شود; مثل ترس، یا ضربه شدید، یا شوک شدید، و مانند آن. آیا در تمام این موارد، على رغم این که زن خون نمى بیند حق دارد عبادات را ترک کند، به این دلیل که سبب عارضى باعث قطع خون شده است ؟ احدى از فقها قائل به چنین مطلبى نیست، همان گونه که مقتضى اطلاق روایات فوق و آیات قرآن این است که حکم دایر مدار رؤیت خون و عدم آن است، و زن هر گاه به هر علّتى حائض نشود، باید عباداتش را انجام دهد و صحیح خواهد بود; خواه به علّت طبیعى باشد، یا عارضى.
