1 ـ شخصى که براى عبادات استیجارى اجیر مى شود، آیا باید مستحبّات آن عبادت را نیز انجام دهد، یا مى تواند به واجبات قناعت کند ؟
پاسخ : برخى معتقدند که اکتفا به واجبات اشکالى ندارد; چون بدون شک عبادت به عملى که اکتفا بر واجبات شود صدق مى کند.
ولى انصاف آن است که اطلاق استیجار و اجاره منصرف به فرد معمول و متعارف است. یعنى هنگامى که شخصى براى نماز اجیر مى شود، و هیچ قید و شرطى مطرح نمى گردد، منظور این است که همان نمازى که غالب مردم مى خوانند انجام دهد. یعنى اگر مردم غالباً فقط به واجبات نماز قناعت مى کنند، اجیر هم مى تواند به واجبات قناعت کند، و اگر مردم مقدارى از مستحبّات را نیز انجام مى دهند، اجیر هم باید آن مقدار از مستحبّات را انجام دهد; مانند قنوت، سلامهاى سه گانه، و سه مرتبه تسبیحات اربعه; به همین جهت ما معتقدیم که اجیر در هر جلسه احتیاطاً یک اقامه نیز بگوید.
2 ـ آیا اجیر موظّف است عبادات استیجارى را بر طبق فتواى مرجع تقلید منوبٌ عنه انجام دهد، یا مطابق نظر مرجع خودش ؟
پاسخ : آنچه وظیفه نایب است انجام عمل صحیح مى باشد، و بدون شک زمانى عمل نایب از نظر خودش صحیح است که مطابق نظر مرجع تقلید خودش باشد. روایات حجّ نیابى نیز این معنا را تأیید مى کند، چرا که ظاهر همه روایات این است که مطابق عقیده خودش انجام دهد.
3 ـ آیا نایب مى تواند عمل عبادى خود را به شخص دیگرى واگذار کند ؟ به عبارت دیگر، آیا اجیر حق دارد دیگرى را اجیر کند تا آن عمل را انجام دهد ؟ یا وظیفه او مباشرت، یعنى انجام عمل توسّط شخص خودش، مى باشد ؟
پاسخ : ظاهر قرار داد اجاره منصرف به مباشرت خود اوست.
بنابراین، اجیر حق ندارد شخص دیگرى را اجیر کند، بلکه موظّف است خودش انجام دهد. مگر این که در عقد اجاره قید کرده باشد که حقّ واگذارى به شخص مطمئن دیگرى را دارد.
