براى باردار شدن چنین زنانى راهکارهاى مشروعى وجود دارد که به سه نمونه آن اشاره مى شود :
الف) نخست این که اسپرم و اوول زن و شوهرى را گرفته، و در خارج رحم ترکیب نموده، سپس جنین حاصل را به زن نابارور خواهان فرزند منتقل کنند. چنین تلقیحى از نظر شرعى مجاز است; زیرا ترکیب بین نطفه زن و شوهر شرعى صورت گرفته و پس از ترکیب، در حقیقت جنین به رحم زن نابارور منتقل شده است. البتّه در این فرض زوجین، که هر دو نابارورند، به آن بچّه محرم هستند، ولى پدر ومادر او محسوب نمى شوند، بلکه پدر و مادر او، صاحبان اصلى نطفه هستند، که در فرض مسأله زن و شوهر مى باشند.
ب) در صورتى که زن نابارور نباشد، و اشکال از ناحیه شوهرش باشد، مى تواند همسرش را طلاق دهد، تا پس از سپرى شدن عدّه طلاق به عقد موقّت مرد بارورى درآید (هر چند هرگز آن مرد را نبیند، و بر اساس بیان اوصاف و صفاتش عقد موقّت جارى شده باشد) سپس در زمان عقد موقّت نطفه این زن و مرد ـ که اکنون زن و شوهر همدیگر محسوب مى شوند ـ گرفته، و در خارج از رحم ترکیب گردد، و پس از پایان عقد موقّت یا بخشش باقیمانده مدّت، زن مذکور بدون رعایت عدّه به عقد شوهر سابق در مى آید (زیرا فرض این است که در عقد موقّت آمیزشى صورت نگرفته، و نیازى به عدّه نیست) سپس جنین حاصل در رحم آن زن نابارور کشت مى گردد.
در این فرض، فرزند تلقیح، فرزند حقیقى زن و مردِ صاحب نطفه محسوب مى شود و بر شوهر این زن هم محرم مى باشد زیرا ربیبه او به شمار مى رود; ربیبه نسبى نه رضاعى.
ج) چنانچه نطفه مرد سالم، ولى تخمک زن مشکل داشته باشد، مرد مى تواند با زن مجرّدى ازدواج موقّت کند (وحتّى بدون این که همدیگر را ببینند) نطفه مرد و آن زن را بگیرند، و در زمان عقد موقّت ترکیب نموده، سپس به رحم همسر دائمى اش منتقل کنند. در این صورت آن بچّه، فرزند حقیقى آن مرد و زن صاحب نطفه مى باشد، و بر همسر دائمى اش نیز محرم مى گردد; زیرا فرزند شوهرش محسوب مى شود.
امّا صورت چهارم و پنجم، که نطفه از خود زن و شوهر است و در خارج رحم ترکیب شده، و به رحم زن دیگرى منتقل مى گردد، یا پس از تقویت به رحم همان زن باز گردانده مى شود، مشکل شرعى ندارد.
ولى در صورت چهارم، زنِ پذیراىِ جنین در صورتى که متأهّل باشد باید رضایت شوهرش را کسب کند.
به علاوه، با توجّه به این که غالباً عملیّات تلقیح، مستلزم لمس و نظر حرام است باید فقط به موارد ضرورت ـ که قسمتى از مصادیق آن در مباحث گذشته مطرح شد ـ قناعت شود.
