معتقدین به جواز تمام حیله هاى فرار از ربا، عمدتاً به دو دلیل استناد کرده اند :
دلیل اوّل : تمسّک به قواعد، عمومات و اطلاقات
یعنى ظواهر قوانین شرع در حیله هاى مذکور رعایت شده است، پس چه مانعى دارد که انسان از حرام به سوى حلال فرار کند. همان گونه که با اجراى صیغه عقد نکاح از زنا به نکاح، فرار مى کنیم. بنابراین، عمومات (اَوْفُوا بِالْعُقُودِ)(1) و (اَحَلَّ اللهُ الْبَیْعَ)(2) و (اَلْمُؤْمِنُونَ عِنْدَ شُرُوطِهِمْ)(3) شامل این حیله ها نیز مى گردد، و در واقع حیله منفى نیست، بلکه نوعى چاره جویى است.
به تعبیر دیگر، در تمام موارد حیل، یک معامله ظاهرى، که مشمول عمومات و قواعد فوق باشد، انجام شده است، بدین جهت این راهها براى فرار از ربا مشروعیّت دارد.
1 . سوره مائده، آیه 1.
2 . سوره بقره، آیه 275.
3 . بحار الانوار، جلد 49، صفحه 162. و جلد 75، صفحه 96.