ضرورت این بحث
یکى از مشکلات بزرگ در عصر و زمان ما، نکاح در حال عدّه است. این حادثه نامیمون با کمال تأسّف، بر اثر ناآگاهى نسبت به موضوع و حکم فراوان است، و گاه با توجّه به حکم شرعى، ولى غفلت از موضوع رخ مى دهد. به این ترتیب که زنى از همسرش طلاق مى گیرد، هنوز عدّه تمام نشده، به عقد مرد دیگرى درمى آید، و آمیزش نیز صورت مى گیرد.
این زن چه بسا که زندگى خوبى را با شوهر دوّم، پس از ناکامى در ازدواج اوّل آغاز کرده، و از ازدواج جدید خویش کاملاً راضى و خرسند است، و گاه خداوند به آنان فرزندانى نیز عنایت مى کند. پس از مدّتى، ناگهان متوجّه مى شوند که ازدواج باطل بوده، و حتّى بر آن شوهر حرام ابدى شده; چون در عدّه ازدواج کرده، و آمیزش نیز حاصل شده است، زیرا ازدواج در عدّه دیگرى در دو صورت موجب حرمت ابدى است : چنانچه عالم به حرمت ازدواج وعدّه باشد، و در صورتى که جاهل بوده، ولى دخول حاصل شده باشد. بنابراین چاره اى جز جدایى همیشگى ندارند !
این حکم شرعى خانواده هاى بسیارى از مبتلایان به این مسأله را از هم پاشیده، و شکست خوردگان در ازدواج اوّل را با شکستى دیگر مواجه نموده است ! زیرا نه خودشان مسائل شرعى را فرا گرفته، و نه با عالمى مشورت نموده اند (خود کرده را تدبیر چیست ؟ !)
در این هنگام زندگى در نظرشان تیره و تار گردیده، و خواب و خوراک را از آنها مى رباید.
خوانندگان محترم اگر نتوانند عُمق این فاجعه را درک کنند، حق دارند. ولى براى مبتلایان به آن، و ما که از نزدیک با نمونه هاى متعدّدى از آن در تماس بوده، و یا سرگذشت آنها را در نامه هاى جانکاهشان خوانده ایم، یا در تماسهاى تلفنى به درد دل آنها گوش فرا داده، و حتّى صداى گریه آنان را شنیده ایم، عمق این حوادث تلخ به خوبى قابل درک است.
برخى از زنان مؤمنه که با هزاران مشکل از شوهر اوّل، که احتمالاً معتاد به موادّ مخدّر بوده، یا به علل مختلف همواره در زندان به سر مى برده، طلاق مى گیرند، و بر اثر جهل به مسأله در حال عدّه با شخص ایده آل خود، به امید زندگى خوب و خوشى ازدواج، و حتّى قبل از پایان عدّه عروسى مى کنند، هنگامى که متوجّه حکم شرعى آن شده، و خانه سعادت خویش را ویران مى بینند، از ترس آبرو جرأت ابراز آن را حتّى به شوهر دوّم خود نیز ندارند. و از سوى دیگر، براى فرار از گناه در خانه خود همچون فردى بیگانه با شوهر برخورد مى کنند. راستى براى حلّ این معضل هیچ راه حلّى وجود ندارد ؟
