با توجّه به توضیحى که در مورد قصد قربت گفته شد(1) عبادات استیجارى مشکل پیدا مى کند، چون مستأجر، نماز، یا روزه، یا مانند آن را، به قول بعضى به قصد الفلوس، انجام مى دهد، نه به قصد الخلوص ! و دلیل آن این است که اگر وجهى دریافت نکند عملى انجام نمى دهد. بنابراین، چنین عبادتهایى که عارى از قصد قربت است، صحیح نیست، و به دنبال آن اجاره هم باطل مى شود.
از سوى دیگر، در روایات حدّاقل درباره استیجار حج، احادیث متعدّدى از معصومین(علیهم السلام)رسیده که این عبادت استیجارى را تجویز مى کند. هر چند در مورد نماز و روزه و سایر عبادات استیجارى روایتى نیافتیم، و این از عجایب است !
به هر حال این ایراد باعث شده که علما و فقها به فکر حیله و چاره اى بیفتند تا هم استیجار درست شود، و هم قصد قربت مشکلى نداشته باشد.
1 . فقها معمولاً در مبحث «وضو» به طور گسترده پیرامون قصد قربت بحث مى کنند.