مسافرت در ماه مبارک رمضان به قصد فرار از روزه چه حکمى دارد ؟ به عبارت دیگر، آیا سفر در ماه رمضان در غیر موارد ضرورت جایز است ؟

   مشهور بین فقها جواز سفر است، منتهى آن را مکروه دانسته اند، و تنها کسى که در این حکم مخالفت کرده، و مسافرت در ماه مبارک رمضان را مطلقاً جایز نمى داند «ابو الصلاح حلبى» از قدماى فقهاى ماست.

   فقیه ماهر، صاحب جواهر، در این زمینه سخنى دارد و مى فرماید :

   «نعم یستفاد من صحیح الحلبی وخبر أبی بصیر افضلیة الإقامة فی شهر رمضان... بل فی المختلف ان المشهور کراهة السفر إلى أن یمضی ثلاثة وعشرون یوماً منه فتزول الکراهة ولعلّه لمرسل ابن اسباط عن أبی عبدالله (علیه السلام)... وقد بان لک الحال من ذلک کلّه، وأن المراد من الآیة وجوب صوم الشهر جمیعه على من شهده أی کان حاضراً وان المراد الکراهة من النهی فی خبر أبی بصیر القاصر سنداً ودلالة واطلاق ما دلّ على وجوبه یقید بما إذا لم یکن مسافراً  کما عرفت والله العالم»(1).

   خلاصه این که مشهور میان فقها این است که مسافرت در ماه رمضان کراهت دارد. و عموم و اطلاق این حکم، شامل کسانى که به قصد فرار از روزه به سفر مى روند، نیز مى شود.

1 . جواهر الکلام، جلد 17، صفحه 158.