این مسأله، با توجّه به مستحدثه بودن آن، دلیل خاصّ و روایت ویژه اى ندارد; ولى عمومات و اطلاقات بحث رضاع شامل آن مى گردد، و مانعى از آن وجود ندارد، زیرا عموم «الرِّضاعُ لُحْمَةٌ کَلُحْمَةِ النَّسَبِ»(1) و قاعده «یَحْرُمُ مِنَ الرّضاعِ ما یَحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ»(2) سبب مى شود که مادر زن رضاعى در حکم مادر زن نسبى باشد، و آیه شریفه (.. وَاُمَّهاتُ نِسائِکُمْ)(3) شامل آن شود.
1 . چنین روایتى در کتب روایى یافت نشد، ولى مرحوم نراقى در کتاب مستند الشیعه، جلد 16، صفحه 226، مى گوید : «در سنّت مقبوله از پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله)نقل شده که آن حضرت فرمودند «الرضاع لحمة کلحمة النسب.»
2 . وسائل الشیعه، جلد 14، ابواب ما یحرم بالرضاع، باب اوّل احادیث 1 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 و 8 و 10.
3 . سوره نساء، آیه 23.