1ـ مرحوم محقّق(رحمه الله) نویسنده کتاب شرایع الاسلام، مى گوید:

«یکره ان یزاد فى تأدیب الصبى على عشرة أسواط و کذا المملوک، ثم قال صاحب الجواهر: لکن لم اجد دلیلا واضحاً علیه(1);

مکروه است که به هنگام تأدیب کودکان و بردگان بیش از ده تازیانه زده شود. صاحب جواهر پس از این سخن مى گوید: دلیل روشنى بر این عدد نیافتم.»

2ـ مرحوم صاحب ریاض در کتاب ریاض چنین مى نویسد:

«یکره ان یزاد فى تأدیب الصبى و تعزیره حیث یحتاج الیه عن عشرة اسواط الا فى حد(2);

مکروه است که در تأدیب و تعزیر کودکان (در جایى که نیاز به آن است) از ده تازیانه تجاوز شود، مگر این که آن جرم حدّ شرعى داشته باشد.»

3ـ امام خمینى(رحمه الله)در تحریر الوسیله چنین آورده اند:

«والظاهر ان تأدیبه بحسب نظر المؤدب و الولى فربما تقتضى المصلحة اقل و ربما تقتضى الاکثر و لا یجوز التجاوز عما هو مقتضى المصلحة(3);

ظاهر آن است که مقدار تأدیب بستگى به نظر تأدیب کننده دارد. گاه مصلحت اقتضا مى کند که کمتر از ده ضربه تازیانه زده شود، و گاه مقتضاى مصلحت مقدار بیشترى است. ولى به هر حال تجاوز از آنچه مصلحت اقتضا مى کند جایز نیست.»

4ـ ابن قدامه از فقهاى معروف عامّه مى گوید:

«للمعلم ضرب الصبیان للتأدیب... سئل احمد عن ضرب المعلم الصبیان؟ قال: على قدر ذنوبهم و یتوقى بجهده الضرب، و اذا کان صغیراً لایعقل فلا یضر به، و من ضرب هؤلاء الضرب المأذون، لم یضمن ما تلف(4);

معلّم حق دارد شاگردانش را به منظور تأدیب بزند... از احمد بن حنبل (یکى از فقهاى اربعه اهل سنّت) در مورد مقدار تنبیه شاگردان توسّط معلّم سؤال کردند، در پاسخ گفت: به مقدار کار خلافى که مرتکب شده اند، تنبیه مى شوند; ولى تا حدّ امکان از تنبیه بدنى خوددارى شود، و چنانچه آن قدر کوچک باشد که خوب و بد را نمى فهمد زدن او جایز نیست، و کسى که در موارد مجاز کودکان را تنبیه مى کند، ضامن خسارتهاى وارده نیست.»

خلاصه این که تأدیب کودکان و نوجوانان اجمالا مورد قبول همه فقها مى باشد.

1. جواهر الکلام، جلد 41، صفحه 444.

2. ریاض المسائل، جلد 2، صفحه 482.

3. تحریر الوسیلة، جلد 2، صفحه 477.

4. المغنى، جلد 6، صفحه 133 (کتاب الاجارات)