3ـ ابن ادریس(1) از فقهاى عالیقدرِ پس از عصر شیخ طوسى، مى گوید:
«و التعزیر تأدیب تعبد الله سبحانه به لردع المعزر و غیره من المکلفین و هو مستحق بکل اخلال بواجب و اتیان کل قبیح لم یرد الشرع بتوظیف الحد علیه(2);
تعزیر نوعى تأدیب است که خداى سبحان آن را براى جلوگیرى گنهکار از تکرار گناه، و دیگران از آلوده شدن به آن، وضع کرده است، و تمام کسانى که واجبى را ترک مى کنند، یا مرتکب حرامى مى شوند که حدّ شرعى ندارد، مستوجب تعزیر هستند.»
همان گونه که ملاحظه فرمودید این فقیه نامدار نیز تعزیر را منحصر در شلاّق نکرده، بلکه هر کارى که باعث جلوگیرى از تکرار گناه، یا آلودگى به آن شود را تعزیر مى داند.